Το μνημόνιο που τόσο εύκολα η κυβέρνηση και η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ ευαγγελίζονται ως μονόδρομο για τη διαφυγή από την κρίση, που οι αντιθέσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος έχουν δημιουργήσει, δεν είναι μονόδρομος αλλά πολιτική επιλογή αναγκαία για να καταφέρει το κεφάλαιο να εξαλείψει τα εργατικά κεκτημένα που ιστορικά έχει κερδίσει με αγώνες το εργατικό και φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα και να κάμψει το ίδιο το κίνημα που θέτει αναχώματα στις προσπάθειες νεοφιλελευθεροποίησης που εδώ και 30 χρόνια επιχειρούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Βασικός και μοναδικός στόχος των αστικών κρατών, των κυβερνήσεών τους και δομών όπως ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ είναι η αναπτυξιακή επέκταση του κεφαλαίου και η παγίωση μιας οικονομικής χούντας που θα αυξάνει την κερδοφορία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εις βάρος της ζωής και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων.
Κάτι που υλοποιείται με την πιο βάρβαρη μορφή του αυτή τη στιγμή με τα νομοσχέδια που περνά το ΠΑΣΟΚ σε όλα τα επίπεδα και την προσπάθεια απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης είτε με κατασκευασμένα ιδεολογήματα είτε με την καταστολή, την ποινική δίωξη και τη φυσική εξόντωση των αγωνιστών. Ιδεολογήματα τύπου «συναίνεσης», «φόβου», «υποταγής» ακόμα και «συνενοχής». Φόβος όταν δεν μπορείς ούτε απεργία να κάνεις γιατί παίρνεις 400€ και δεν σου περισσεύει κανένα μεροκάματο, γιατί δεν έχεις υπογράψει σύμβαση πρόληψης και είσαι τελείως μετέωρος και επισφαλής, όταν κάνεις απεργία και σε διώχνουν γιατί δουλεύεις ως επινοικιαζόμενο προσωπικό χωρίς κανένα αξιοπρεπές δικαίωμα αλλά και χωρίς τη δυνατότητα να μπορείς να το διεκδικήσεις, φόβος όταν αγωνίζεσαι για τα αυτονόητα και σου ρίχνουν βιτριόλι. Υποταγή και συναίνεση όταν ο Πάγκαλος μιλά για συνενοχή του λαού στο φαγοπότι της κυβέρνησης, πως δηλαδή όλοι φταίμε, μαζί τα φάγαμε και μαζί θα τα πληρώσουμε. Τολμούν και αποκαλούν έναν ολόκληρο λαό κλέφτες. Κλέφτες είναι αυτοί που άδειασαν τα ασφαλιστικά ταμεία με τα δομημένα ομόλογα και την απαλλαγή εργοδοτών από τεράστια ασφαλιστικά χρέη, τα παιδιά της Siemens, του Βατοπεδίου, που ξεπουλούν κάθε δημόσια περιουσία σε ιδιώτες, αυτοί που τώρα ολοκληρώνουν τα σχέδια της τρόικα για ισοπέδωση των εργασιακών κεκτημένων και επικράτηση του εργασιακού μεσαίωνα της ανεργίας και της επισφάλειας.
Μείωση μισθών, αντικατάσταση συλλογικών συμβάσεων εργασίας από ατομικές, δουλειά μέχρι τα 25 έτη αμειβόμενη με το 75% του μισθού, συνεχόμενη αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης, μείωση του συντελεστή φορολόγησης στις επιχειρήσεις σε σχέση με κάθε εργαζόμενο-φορολογούμενο, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, υποβάθμιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και γενικότερη κατάργηση του κράτους πρόνοιας. Απειλείται και ουσιαστικά καταργείται -αν αφήσουμε να εφαρμοστούν τα νομοσχέδια που ψηφίζει η κυβέρνηση καθ’ εντολή του μνημονίου- το δικαίωμα σε παιδεία, υγεία και εργασία.
Αλλάζει θεσμικά η έννοια της εκπαίδευσης και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις σχετικές διατυπώσεις του μνημονίου που αναφέρεται στην εκπαίδευση όχι ως δικαίωμα, όπως ίσχυε μέχρι τώρα στις νομοθετικές διατάξεις, αλλά ως παρεχόμενη υπηρεσία. Με το νέο-νέο-νόμο πλαίσιο το ΠΑΣΟΚ βάζει τους όρους για την παροχή αυτής της υπηρεσίας. Ο νόμος Δια Βίου Μάθησης που ψηφίστηκε φέτος στη θερινή βουλή δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά πρόκειται για την εφαρμογή των κατευθύνσεων της Μπολόνια για τη λειτουργία, την αξιολόγηση και την ανάπτυξη ανταγωνιστικότητας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των αποφοίτων τους, με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Αφενός οι φορείς που αναλαμβάνουν τη συνεχή επανακατάρτιση των αποφοίτων-εργαζομένων δε σχετίζονται με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά απαρτίζονται από επιχειρηματίες και εργοδοτικούς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Σταθερότητας και Ανάπτυξης) και ο ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων), και αφετέρου αφοπλίζει τους εργαζομένους και τους εξαναγκάζει σε ένα συνεχές ατομικό κυνήγι προσόντων, μονάδων, παρακολούθησης σεμιναρίων με δίδακτρα, άμισθης εργασίας στα πλαίσια κατάρτισης, θέτοντας έτσι τεράστιους ταξικούς φραγμούς. Στόχος δεν είναι σαφώς η απόκτηση ολοκληρωμένης γνώσης και μάθησης δια βίου, αλλά η δημιουργία φθηνού και ευέλικτου προσωπικού εργασίας. Οι εργαζόμενοι αποξενώνονται από το αντικείμενο εργασίας τους, καθώς δεν έχουν ολοκληρωμένη γνώση και εποπτεία παρά σκόρπια και υπερεξειδικευμένα προσόντα και τα συλλογικά επαγγελματικά τους δικαιώματα καταργούνται, καθώς δεν έχουν κοινό πτυχίο και κοινές διεκδικήσεις σε συνδικαλιστικό επίπεδο αλλά έναν ατομικό φάκελο προσόντων που τους θέτει ανταγωνιστικούς τον ένα απέναντι στον άλλο.
Στις τελευταίες της εξαγγελίες η Διαμαντοπούλου προσθέτει στα παραπάνω ακόμα πιο αντιδραστικές και ταξικές μεταρρυθμίσεις στο τρόπο λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Εντατικοποιούνται οι σπουδές με τη διαγραφή φοιτητών πάνω από 2ν έτη φοίτησης ή φοιτητών που έχουν κοπεί πάνω από τέσσερεις φορές σε ένα μάθημα, με τις αλυσίδες μαθημάτων, τη χρονική μείωση της εξεταστικής περιόδου κ.ά. Ποινικοποιείται οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης και πάλης μέσα στα πανεπιστήμια με την περιστολή και κατάργηση του ασύλου και τα πειθαρχικά συμβούλια φοιτητών. Επιβάλλονται ξεκάθαροι και άμεσοι οικονομικοί φραγμοί στο δικαίωμα της εκπαίδευσης, γιατί η οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των πανεπιστημίων συνεπάγεται μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, χρηματοδότηση από ιδιώτες, δημιουργία ενός πανεπιστημίου-επιχείρηση υποχρεωμένου να λειτουργεί με άξονα το κέρδος και κατάργηση της ήδη υποβαθμισμένης δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ειδικά αυτή την περίοδο λιτότητας και περικοπών στο στόχαστρο βρίσκεται η φοιτητική μέριμνα, για την οποία το κράτος απ’ τη μία δεν διατίθεται να δώσει καμία χρηματοδότηση και το πανεπιστήμιο-επιχείρηση απ’ την άλλη δεν έχει κανένα όφελος να το κάνει. Συγκεκριμένα στις τελευταίες της ανακοινώσεις η υπουργός παιδείας έθεσε τα νέα κριτήρια λειτουργίας της φοιτητικής μέριμνας:
· Εξέλιξη της λίστας συγγραμμάτων και της βιβλιοκάρτας με αντικατάσταση του δωρεάν συγγράμματος με «ηλεκτρονικό σύγγραμμα που θα είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο»!
· Επιβολή διδάκτρων σε όσους αποτυγχάνουν στις εξετάσεις της σχολής τους σε πρώτο επίπεδο. Με βάση το γενικότερο μοντέλο που προωθείται φαίνεται καθαρά πως αυτό δεν μπορεί να είναι παρά η αρχή για την καθιέρωση των διδάκτρων και ανταποδοτικών λογικών.
· Εξυγίανση των φοιτητικών εστιών και εύρεση 2.500 νέων θέσεων για τους πρωτοετείς φοιτητές με την εκδίωξη όσων είναι πάνω από ν+2 έτη και όσων επινοικιάζουν δωμάτια και συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε ένα τρόπο στέγασης των φοιτητών, είτε σε εστίες, είτε σε διαμερίσματα!
Με κατασκευασμένες και προεκλογικές δηλώσεις προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα βρουν 2.500 νέες θέσεις στις φοιτητικές εστίες με το να διώξουν το 1/3 όσων ήδη διαμένουν σε αυτές. Ρίχνουν την ευθύνη για την ανεπάρκεια της δωρεάν στέγασης στους οικοτρόφους που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στα ν+2 έτη αποκλείοντας την έγκριση της παράτασης διαμονής τους, ενώ ξέρουμε πως εδώ και χρόνια δεν έχει υπάρξει κανένα σχέδιο ανέγερσης νέων εστιών ή κι αν υπήρξε έχει ακυρωθεί (π.χ. 600 θέσεις απέναντι από Πληροφορική). Αυτή τη στιγμή καλύπτεται απειροελάχιστο ποσοστό φοιτητών ενώ όλοι οι υπόλοιποι, με τις ευλογίες ΕΙΝ και κυβέρνησης απευθύνονται στην ενοικίαση από ιδιώτες επιβαρύνοντας τον οικογενειακό προϋπολογισμό, που ήδη βαστάζει κάτω από τα μέτρα υποδούλωσης του κατοχικού μνημονίου. Στόχος είναι η απαξίωση και η κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας όπως την ξέρουμε. Αντικαθιστούν τις φοιτητικές εστίες με ιδιώτες ενοικιαστές παρέχοντας μηδαμινές επιδοτήσεις ενοικίου, οι οποίες επιπλέον δίνονται με ανταποδοτικά κριτήρια και όχι με κοινωνικοοικονομικά. Δεν πετυχαίνουν μόνο ένα οικονομικό πλήγμα. Παράλληλα προωθούν την αποξένωση των οικοτρόφων και την αποδυνάμωση των συλλογικών τους διαδικασιών, οι οποίες πάντα αποτελούν πυρήνες ριζοσπαστικοποίησης και πάλης.
Μιλούν για αιώνιους φοιτητές που κρατούν τα δωμάτιά τους και άλλους που τα επινοικιάζουν αναφέροντας ότι την ευθύνη για αυτό έχουν οι ίδιοι οι φοιτητές. Αυτά τα περιστατικά είναι μεμονωμένα και όταν αποκαλύπτονται θα πρέεπι να καταγγέλονται στο σύλλογο. Δεν ξεχνάμε άλλωστε και αγγελία για ενοικίαση δωματίων που υπάλληλος της εστίας είχε δημοσιεύσει σε εφημερίδα. Η μόνη λύση για είναι η περιφρούρηση του χώρου από εμάς τους ίδιους.
Οι εστίες αυτή την στιγμή είναι υπό διάλυση (μη κάλυψη των αναγκών των φοιτητών, υποχρηματοδότηση, ελλείψεις προσωπικού κτλ). Πρέπει όμως να καταφέρουμε να αναδείξουμε τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης και να μην περιμένουμε από αυτούς που διαλύουν την φοιτητική μέριμνα να μιλούν για αυτά, ούτε τα παπαγαλάκια τους στα κανάλια να λειτουργούν ως φερέφωνά τους. Μέχρι στιγμής ο ΣΟΦΕΠΑ μέσα από μαζικούς αγώνες έχει κατακτήσει νίκες μοναδικές για τα πανελλαδικά δεδομένα που καταφέρνουν διατηρήσουν στην Αθήνα αυτά τα ψήγματα δημόσιας και δωρεάν παιδείας σε επίπεδο σίτισης και στέγασης, ενώ αντίθετα σε άλλες εστίες της επαρχίας όπου δεν υπάρχουν αγωνιστικοί σύλλογοι έχουν παγιωθεί πολλές αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις όπως η ενοικίων, η κατάθεση αναλυτικών βαθμολογιών, η στέγαση μόνο πρωτοετών φοιτητών κτλ. Βέβαια στο σήμερα εξ’ αιτίας της γενικότερης αντιλαϊκής λαίλαπας όλα αυτά τα κεκτημένα είναι διακύβευμα για το σύλλογό μας και το φοιτητικό κίνημα συνολικά. Οφείλουμε να βγούμε μπροστά και να προβάλουμε τις ανάγκες, τις προτάσεις, τα αιτήματα του συλλόγου μας για ένα μέλλον που θα ανήκει στη νέα γενιά, χτισμένο πάνω στην αλληλεγγύη, που θα εκμηδενίζει τις ταξικές ανισότητες, που θα δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για το πέρασμα στην εποχή που κεντρομόλος δύναμη των εξελίξεων θα είναι ο άνθρωπος και όχι η άντληση υπεραξίας και το χρήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου