Τί είναι ο σύλλογός μας

Τι είναι ο σύλλογός μας
Ο σύλλογος μας είναι το πολιτικό και το κοινωνικό μας σώμα. Είμαστε όλοι εμείς που έχουμε την δυνατότητα να υπάρχουμε μέσα σ’ έναν χώρο πολυπολιτισμικό, όπου η καθημερινότητα δεν είναι συνήθεια και η συνύπαρξη δεν είναι καταναγκασμός. Ζούμε, λοιπόν, στις φοιτητικές εστίες που απέδειξαν με τους μακροχρόνιους αγώνες τους, ότι μπορούν να γεννούν ακόμα πεισματικά, κόντρα στους καιρούς και τις συγκυρίες, συλλογικότητες που διεκδικούν και κραυγάζουν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και πως η φαντασία μπορεί ακόμα να δώσει απαντήσεις.
Πατώντας, λοιπόν, γερά στο έδαφος της πραγματικότητας και θεωρώντας ότι ρεαλιστής είναι αυτός που αποζητά το αδύνατο, αποστρεφόμενοι τις εύκολες λύσεις, πιστεύουμε ότι τα προβλήματά μας είναι κοινά όσο κοινές είναι και οι ανάγκες μας. Φωνάζουμε όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις, γιατί αυτός είναι ό μόνος δρόμος για να ακουστεί δυνατά η φωνή μας. Αρνούμαστε να κάνουμε τα χατίρι σε όλους αυτούς τους παροπλισμένους μηχανισμούς που ξεπηδούν εκβιαστικά από το χρονοντούλαπο της λήθης και που κόπτονται δήθεν για το κοινό καλό. Τόσα χρόνια η απάντηση στην αξιοπρέπειά μας, τις ελευθερίες και τα ακοστολόγητα όνειρά μας είναι αυτοσυντηρημένες εστίες, γραφειοκρατικές διαδικασίες, προσπάθειες για επιβολή εγγυήσεων- ενοικίων και εσωτερικών κανονισμών, security και πολιτικά παζάρια με τους κάθε λογής πρόθυμους καλοθελητές… Κι όλα αυτά εις βάρος πάντοτε των δικαιωμάτων μας.
Πέρυσι διεξάχθηκαν, μάλιστα για πρώτη φορά εκλογές στο φοιτητικό σύλλογο της εστίας μας κατά τις οποίες οι συνοικότροφοι μας, ανέδειξαν την Granma πρώτη δύναμη με ποσοστό 62%, δυναμώνοντας περισσότερο την φωνή και τις αντιστάσεις προς όφελος των δικαιωμάτων μας.
Μα που στο καλό είδανε κόσμο σ’ αυτές τις φοιτητικές διαδηλώσεις; Εγώ δε βλέπω τίποτα…Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν για εμάς ένα ακόμα μέτωπο στα πλαίσια του οποίου αποτυπώνονται οι συσχετισμοί, και διεξάγεται μάχη ανάμεσα σε αυτούς που πραγματικά θέλουν να μην περάσει η αναδιάρθρωση, η ιδιωτικοποίηση και ο πολιτικός ευνουχισμός και στον χώρο της Φοιτητικής Μέριμνας, και σε όσους είτε συγκεκαλυμμένα είτε ξεκάθαρα ευνοούν τις μεταρρυθμίσεις και τις αναδιαρθρώσεις.
Η Granma είναι και αποτελεί πραγματικό κομμάτι του φοιτητικού κινήματος που με αφορμή τις φοιτητικές καταλήψεις των εστιών κατά την περίοδο 2002-2004 διεκδικούσαν εστίες για όλους τους φοιτητές, εστίες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν. Μια διαδρομή που ξεκινάει από πολύ παλιά και που καταλήγει μέχρι και την πρόσφατη έκρηξη του Φοιτητικού Κινήματος (Μάης-Ιούνης 2006-F, όπου χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές είπαν όχι στην κατάργηση του δημόσιου πανεπιστημίου, είπαν όχι στην ευθυγράμμιση με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπαν όχι στην απαξίωση των πτυχίων μας. Είπαν όχι στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, είπαν όχι στην όξυνση των ταξικών φραγμών.
Αναπόσπαστο κομμάτι του συλλόγου μας είναι και οι πολιτιστικές του ομάδες που έχουν οργανώσει με επιτυχία τρία τριήμερα πολιτιστικά φεστιβάλ, χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση από κανένα φορέα. Αυτά τα φεστιβάλ είναι το αποκορύφωμα της συλλογικής δουλειάς όλων των οικοτρόφων και συμβάλλουν καθοριστικά στην ποιοτική βελτίωση της καθημερινότητας εντός εστίας. Συμβάλλουν στη δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ όλων των φοιτητών-οικοτρόφων, δίνοντας απάντηση στον πολιτισμό της αγοράς, της απομόνωσης και της ShowBiz. Μια προσπάθεια που έχει απαξιωθεί από πολλούς εντός και εκτός εστίας, έχει αγκαλιαστεί όμως από το σύνολο των φοιτητών και των κατοίκων της περιοχής, συνεχίζοντας και φέτος για μια ακόμα φορά το ταξίδι της, ανοίγοντας διάπλατα τις πύλες του και καλώντας όλους, χωρίς κανέναν οικονομικό αντίτιμο να ζήσουν από κοντά την δική μας μεγάλη γιορτή.

Συμβουλές για να θριαμβεύσει η ζωή μας

Συμβουλές για να θριαμβεύσει η ζωή μας
Γεννηθήκαμε σε έναν κόσμο που έχουν φτιάξει κάποιοι άλλοι για μας, επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες στο παιχνίδι που λέγεται ζωή. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες και σε τι οδηγούν; Για να το μάθεις αυτό και να βρεις τη δύναμη να τους αλλάξεις δεν αρκεί να είσαι απλός διαβάτης της ζωής, θα πρέπει να γίνεις κομμάτι της πρωτοπόρο, δυναμικό και γενεσιουργό. Όλοι μας οφείλουμε να είμαστε παρόντες και πρωταγωνιστές στα όνειρά μας. Όνειρα για μια ζωή που θα χρωματίζουν πορφυρά οι αγώνες, οι διεκδικήσεις και οι νίκες μας.
Το αστικό κράτος καταχρώμενο την προσωρινή δύναμη που έχει υφαρπάξει από το λαό, και κινούμενο στην κατεύθυνση εφαρμογής ενός όλο και πιο σκληρού εκμεταλλευτικού μοντέλου με βάση τις επιταγές της Ε.Ε. (Μάαστριχτ), που ακολουθούν τα δυο κυρίαρχα κόμματα ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ θεσπίζει και ψηφίζει νόμους που υποβαθμίζουν και συρρικνώνουν μεθοδικά τον δημόσιο τομέα και το Κοινωνικό Κράτος. Συνεχώς προωθεί και πραγματοποιεί την ιδιωτικοποίηση όλο και μεγαλύτερων κομματιών του δημόσιου τομέα (τομέας υγείας, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, Ολυμπιακή κτλ) παραχωρώντας κερδοφόρες επιχειρήσεις στους ιδιώτες, ξεπουλώντας τον εθνικό πλούτο στο βωμό του βραχυχρόνιου κέρδους. Για χάρη των λίγων και των εκλεκτών προωθεί ρυθμίσεις με εξαντλητικά ωράρια εργασίας των πολλών, υποκαθιστά τις συλλογικές συμβάσεις με την ατομική διαπραγμάτευση ελαστικοποιώντας τις σχέσεις εργαζόμενου-εργοδότη, ελαχιστοποιεί τις συντάξεις, αυξάνει συνεχώς τα χρόνια εργασίας και μειώνει τα επαγγέλματα που ανήκουν στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Τα ψήγματα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας έχουν ακριβώς την ίδια τύχη, καθώς τα ιδεολογικά της θεμέλια ως κοινωνικής ανάγκης και δικαιώματος υποσκάπτονται με την εισαγωγή νομοσχεδίων όπως αυτό της αποτυχημένης Αναθεώρησης του άρθρου 16, της αξιολόγησης, των ΙΔΒΕ, του ΔΟΑΤΑΠ και πιο πρόσφατα και των ΚΕΣ (παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα). Η Παιδεία δηλαδή με λίγα λόγια μετατρέπεται σιγά-σιγά από δικαίωμα σε εμπόρευμα, που ως γνωστόν θα απευθύνεται σταδιακά σε όλο και λιγότερους. Στόχος όλων αυτών των εγχειρημάτων είναι ο αυριανός εργαζόμενος να μην έχει ένα ενιαίο πτυχίο αλλά πιστοποιητικό κατάρτισης, να μην έχει δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης αλλά η ζωή του να είναι ένας ατέλειωτος ατομικός αγώνας δρόμου για κυνήγι δεξιοτήτων. ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, με τις εκάστοτε αντι-εκπαιδευτικές τους μεταρρυθμίσεις, που προσαρμόζονται στις κατευθύνσεις της Μπολόνια, επιχειρούν φθηνού και καταρτίσιμου εργατικού δυναμικού που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Επιχειρούν με λίγα λόγια την ένταση της εκμετάλλευσης των νέων εργαζομένων.Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρούνται και στο χώρο της Εστίας και συνολικότερα της φοιτητικής μέριμνας και που επιχειρούνται να περάσουν από τους πολιτικούς της διαχειριστές το ΕΙΝ και το ΕΚΠΑ. Οι μόνες λοιπόν, συμβουλές που μπορεί και πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να νικήσουν οι ανάγκες και τα δικαιώματα του,, για να να νικήσει τελικά η ζωή είναι: Αντίσταση, Αγώνας και Ρήξη με τις ευρωπαϊκές και κυβερνητικές πολιτικές επιλογές και οι συλλογικοί, μαζικοί και διεκδικητικοί αγώνες εντός και εκτός εστίας, μαζί με το φοιτητικό και το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα.

Πιο ειδικά τι συμβαίνει με την Εστία:
« ν+2, εγγυήσεις και αναλυτικές. Η έλλειψη φοιτητικών εστιών, γεγονός που αποτελεί πολιτική επιλογή όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων λειτουργεί σαν ένα καλό άλλοθι για την επιβολή ορίων διαμονής στις φοιτητικές εστίες (ν+2 έτη) και για το διαχωρισμό των φοιτητών ανάλογα με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα από τα οποία προέρχονται, π.χ στη ΦΕΠΑ γίνονται δεκτοί φοιτητές μόνο του ΕΚΠΑ. Κατά καιρούς μάλιστα ζητούνται αναλυτικές βαθμολογίες, χρηματικές εγγυήσεις και ενοίκια από τους οικοτρόφους. Εδώ και έξι χρόνια ύστερα από κινητοποιήσεις της GRANMA μπλοκάρεται το όριο ν+2 και γίνονται δεκτοί και φοιτητές από άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα που έχουν αδέρφια που φοιτούν στο ΕΚΠΑ, καθώς επίσης έχουν αποτύχει και όλες οι προσπάθειες που έχουν επιχειρηθεί για την επιβολή κάθε μορφής εγγύησης και ενοικίου. Κανένας φοιτητής και δεν πληρώνει ούτε ένα ευρώ για όλα όσα δικαιούται.
« Υποχρηματοδότηση, υποβάθμιση, ιδιωτικοποίηση. Αυτό είναι το τρίπτυχο του καλού διαχειριστή. Πρώτα αρνείται να δώσει χρήματα για την συντήρηση των εστιών, την πρόσληψη δημόσιου και μόνιμου προσωπικού και την κάλυψη των πάγιων αναγκών, μετά τα ζητάει από τους φοιτητές, οι οποίοι αντιδρούν και δεν πληρώνουν και τελικά εγκαταλείπει τις προσπάθειες αφήνοντας τις εστίες στο έλεος του θεού, μέχρις ότου γίνουν αβίωτες και να έρθει ο «σωτήρας» ιδιώτης να τις αναλάβει και να δώσει τέλος στο χάος, πάντα βέβαια με το αζημίωτο.
« Σύμβαση-Εσωτερικός κανονισμός λειτουργία-Κατάργηση του ασύλου. Εκεί αποτυπώνονται όλες οι προθέσεις σωφρονισμού και εκπειθάρχησης των φοιτητών εις βάρος πάντα των δικαιωμάτων τους. Φροντίζει για την υποτιθέμενη τάξη και ομαλή λειτουργία της εστίας και είναι μάλιστα τόσο δημοκρατικός που προβλέπει στη σύνθεση της Εφορείας (του διαχειριστικού, δηλαδή, οργάνου της εστίας) την παρουσία 5 καθηγητών πανεπιστημίου, 4 εκπροσώπων του ΕΙΝ και 2 φοιτητών, αυτό θα πει δημοκρατία και ίσα δικαιώματα, να συμμετέχεις δηλαδή σε ένα όργανο που η φωνή σου δεν θα έχει καμία δύναμη, αφού πάντοτε θα είναι μειοψηφική. Μετά από παρέμβαση της GRANMA η εκπροσώπηση των φοιτητών μετατράπηκε σε 2 τακτικά μέλη και 2 αναπληρωματικά. Αυτές οι προσπάθειες επιχειρούν να συμβάλουν στην υποταγή των φοιτητών και στη σταδιακή αδρανοποίηση τους χτυπώντας ακόμα και το ίδιο το φοιτητικό άσυλο, που εδώ και χρόνια επιχειρείται με ποικίλους τρόπους να καταστρατηγηθεί.

Η εξουσία μας έχει πουλήσει ένα ψέμα για αλήθεια.

«Η εξουσία μας έχει πουλήσει ένα ψέμα για αλήθεια. Το ψέμα ότι ηττηθήκαμε. Δίχως να την ενδιαφέρει αν η ήττα μας είναι γεγονός, η εξουσία προσπάθησε να μας κάνει να πιστέψουμε ότι είμαστε ηττημένοι. Ποίοι; Εμείς, εσείς, όλοι όσοι σκεφτόμαστε ότι είναι δυνατός και αναγκαίος ένας κόσμος όπου η Δημοκρατία, η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη θα εγκαταλείψουν την βολική τους θέση σαν ουτοπίες, θα εγκαταλείψουν τις βιβλιοθήκες και θα έρθουν να ζήσουν (και να παλέψουν-η πάλη άλλωστε είναι ένας όμορφος τρόπος ζωής) μαζί μας.
Πάνω στο ψέμα της δικής μας ήττας, η εξουσία έχτισε το ψέμα της νίκης της. Και η εξουσία διάλεξε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου σας σύμβολο της παντοδυναμίας και της αιωνιότητας της. Πάνω στα ερείπια του Τείχους του Βερολίνου η εξουσία έχτισε ένα τείχος πιο μεγάλο και πιο δυνατό. Το τείχος της απελπισίας.
Το τείχος εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί, αποτελεί μέρος της ιστορίας, αλλά δεν συμβολίζει την ήττα της ελπίδας ούτε τη νίκη του κυνισμού. Υπάρχει στο Βερολίνο ένα κομμάτι σπασμένου καθρέφτη που κληρονομήσαμε σαν ιστορία.
Ένα σύμβολο; Ναι, ένα σύμβολο. Γιατί να μην βγάλουμε κάτι νέο από εκεί που έμεινε το παλιό; Τι έχουμε να χάσουμε; Τίποτα, εκτός από τον φόβο, τις ντροπές, τις τύψεις μας και τους εφιάλτες».

Η ιστορία της γενιάς μας

Η ιστορία της γενιάς μας.

Αυτή η ιστορία είναι η γέφυρά μας με το παρελθόν και ο δρόμος που μας οδηγεί στο μέλλον. Είναι η ιστορία των παιδιών, των νέων, όλων αυτών που πάλευαν και παλεύουν για να ‘χει το παιδί, το κάθε παιδί στον κόσμο το ψωμί και το βιβλίο του. Είναι οι φωνές, οι χιλιάδες φωνές που ακούγονται μέσα από τα πανεπιστήμια, από τους δρόμους, από τις λεωφόρους που διάβαινε και διαβαίνει η νεολαία. Τα μεγάλα και τα μικρά όνειρα που αντηχούν και κρύβονται σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου που κάποτε σίγουρα θα γίνει δικός μας. Είναι τα πρώτα συνθήματα στους τοίχους της κατοχικής Αθήνας, στις φάμπρικες και στα μετεμφυλιακά στρατοδικεία. Λέξεις που άρθρωναν μικρούς και μεγάλους πόθους που δειλά δειλά ξεπρόβαλαν για να αλλάξει ο κόσμος. Η νεολαία δεν σκύβει το κεφάλι. Κάτω ο φασισμός. Έξω οι ξένοι κατακτητές. Λαϊκή κυριαρχία. Ζήτω ο κυρίαρχος λαός. 1-1-4. Παιδεία για όλους. Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο, είναι λίγες από τις σταγόνες που μαζεύτηκαν για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Ένα ποτήρι που δεν χωράει τίποτα άλλο πια. Ένα ποτήρι παραγεμισμένο από τα τόσα χρόνια αδικίας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Αυτή είναι η ιστορία μας και στα χνάρια της θα βαδίσουμε με συνέπεια. Για να νικήσουν όλοι μαζί με εμάς, για να νικήσουμε και εμείς μαζί με όλους τους άλλους.

Εμείς λέμε όχι!

Εμείς, λοιπόν, λέμε όχι
Έχουμε έρθει από διαφορετικούς τόπους και βρισκόμαστε εδώ. Βρισκόμαστε εδώ για να συντροφεύσουμε τις ανησυχίες, τους φόβους και τα όνειρά μας.
Βρισκόμαστε εδώ και λέμε όχι.
Εμείς λέμε όχι, στην ηγεμονία του χρήματος και του κέρδους.
όλοι εμείς που πιστεύουμε ότι στα χέρια μας βρίσκεται η δύναμη, η ζωή και το μέλλον μας.
Λέμε όχι, σε ένα σύστημα που κοστολογεί τα πράγματα και τους ανθρώπους και όπου αυτός που διαθέτει πιο πολλά αξίζει περισσότερο.
Λέμε όχι, σε ένα εγκληματικό σύστημα, όπου ο κάθε άνθρωπος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παράγοντα παραγωγής και κατανάλωσης, ένα αντικείμενο προς χρήση.
Λέμε όχι σε ένα σύστημα που πολλαπλασιάζει την φτώχεια για να πολλαπλασιάσει τον πλούτο και πολλαπλασιάζει τα όπλα που φυλάττουν αυτήν την φτώχεια, τον πλούτο των ελάχιστων, γεγονός που καθορίζει την φτώχεια όλων των υπολοίπων.
Λέμε όχι στο φόβο. Όχι στο φόβο του να μιλάς, στον φόβο του να πράττεις, στον φόβο του να είσαι. Και υπό αυτές τις συνθήκες λέμε όχι στην υποταγή του ανθρώπου και της φωνής του.
Συμβαίνει, λοιπόν, εμείς να λέμε όχι. Και λέγοντας όχι, εμείς λέμε ναι. Λέγοντας όχι στην εκμετάλλευση, στην ελευθερία του χρήματος, λέγοντας όχι στην ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, λέμε ναι στις ανάγκες μας, λέμε ναι στα όνειρά μας, λέμε ναι στην δικαιοσύνη, λέμε ναι σε έναν νέο κόσμο, στον κόσμο των αναγκών μας.

Γενική Συνέλευση

Γενική Συνέλευση, η δύναμη της φωνής μας
Η γενική Συνέλευση είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο λήψης αποφάσεων του συλλόγου μας. Είναι το μόνο πεδίο όπου μπορούν να αντιπαρατεθούν πολιτικές απόψεις, να ληφθούν πραγματικές πολιτικές αποφάσεις, να ακουστεί και να δυναμώσει η φωνή μας για να διεκδικούμε όσα μας ανήκουν. Στις Γενικές Συνελεύσεις οφείλουμε όλοι να προσερχόμαστε μαζικά. Γιατί;
* Γιατί μόνο μέσα από συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις μπορώ να κάνω καλύτερη την καθημερινότητά μου.
* Γιατί είναι πολύ σημαντικό να αντισταθώ και να πολεμήσω κάθε ενέργεια που διακυβεύει το μέλλον μου και περιορίζει τα δικαιώματα μου.
* Γιατί το διάβασμα και η προσπάθεια που κάνω για τη σχολή μπορεί να έχει αντίκρισμα μόνο μέσα από συλλογικούς αγώνες οι οποίοι μόνο θετικά μπορούν να εξασφαλίσουν για την εργασιακή μου προοπτική.
* Για να διεκδικήσω προσωπικά και συλλογικά το μέλλον μου και να μην επαναπαύομαι στη συμμετοχή των άλλων.
*Γιατί πρέπει να καταπολεμήσω τον ατομικισμό και τον ωχαδελφισμό που με ανάγκασαν να υιοθετήσω για να μπορέσω να επιβιώσω και να διακριθώ σε αυτό το ανταγωνιστικό σύστημα.
* Γιατί είναι σημαντικό να συμμετέχω σε μια διαδικασία μέσα από την οποία ενδυναμώνεται το φοιτητικό κίνημα και ακούγεται η φωνή μου.
* Γιατί τελικά η γενική συνέλευση είναι μια υποχρέωση-υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου.

Ανακοίνωση

............Προσοχή..........

την τετάρτη 29/10/2008 θα γίνει η κλήρωση των δωματίων στο ισόγειο της Α ΦΕΠΑ. Η κλήρωση θα γίνει στις 11:00 το πρωί.

Τα ονοματα των δικαιούχων φοιτητών έχουν αναρτηθεί στην Γραμματεία της Α ΦΕΠΑ.

Καμία καταβολή εγγύησης

Με την εισδοχή μας στην εστία το Ε.Ι.Ν. μας καλεί να καταβάλλουμε ως εγγύηση για το δωμάτιο που θα πάρουμε το ποσό των 30€, και εγγυάται ότι θα μας επιστραφεί με την παράδοση του δωματίου μας.

Ως σύλλογος οικοτρόφων της ΦΕΠΑ έχουμε πάρει απόφαση ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΙΚΟΤΡΟΦΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ.

• Μέχρι τώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των οικοτρόφων ΔΕΝ έχουμε καταβάλλει ΚΑΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ ( και όσοι το έκαναν ήταν γιατί δεν είχαν ενημερωθεί). Παρ’ όλ’ αυτά ουδέποτε μας επιβλήθηκε οποιαδήποτε κύρωση. Δεν υπάρχει κανένας φόβος εκδίωξης μας από τα δωμάτιά μας σε περίπτωση μη καταβολής του ποσού αυτού, διότι δεν έχουν κανένα τέτοιο δικαίωμα.
• ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ, ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΟΙΚΙΟ.
• ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ-ΣΤΑΓΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ