Τα ξημερώματα της Πέμπτης 7 Απρίλη έλαβε χώρα μια ακόμη κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου. Αφορμή στάθηκε μια καταδίωξη από δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας υπόπτων για ληστεία, καταδίωξη που έληξε με διαφυγή των υπόπτων. Πρόκειται, λοιπόν, για μία ακόμη κατάλυση του ασύλου ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι νόμιμη ή παράνομη σύμφωνα με την αστική νομοθεσία, καθώς η καταδίωξη αφορούσε τη δίωξη «εγκληματικής πράξης», ενώ οι πυροβολισμοί από τη μεριά της αστυνομίας βρήκαν στόχο στο κτίριο της Γ’ ΦΕΠΑ και έθεσαν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή οικοτρόφων.
Το περιστατικό αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι το άσυλο βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής εξουσίας με απώτερο στόχο την πλήρη κατάργησή του. Ο νόμος- πλαίσιο της Γιαννάκου μάλιστα έθεσε το θεμέλιο για αυτή τη διαδικασία, καθώς ως ακαδημαϊκό άσυλο ορίζονται μόνο οι χώροι όπου τελείται ακαδημαϊκό-εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο. Ως συνέχεια αυτού του θεάρεστου έργου ήρθαν οι
εξαγγελίες της υπουργού παιδείας Διαμαντοπούλου που καλούσε τις πανεπιστημιακές αρχές να καταγράψουν και να οριοθετήσουν τους χώρους αυτούς. Ήδη τα σχέδια του υπουργείου πραγματοποιούνται σιγά σιγά, δεδομένου ότι η καταπάτηση του ασύλου γίνεται όλο και πιο συχνά από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε διάφορες απεργίες και διαδηλώσεις. Παράλληλα, η συκοφάντηση του ασύλου από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους – μμε - και από αστούς πολιτικούς, γίνεται όλο και πιο έντονη προκειμένου να απονομιμοποιήσει την έννοια του ασύλου στη συνείδηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Ως αφορμές για τη συκοφάντηση αυτή χAρησιμοποιούνται διάφορα ιδεολογήματα, όπως το ότι το άσυλο υποθάλπει πάσης φύσεως εγκληματικές πράξεις, π.χ. εμπόριο ναρκωτικών (αποκρύπτοντας ότι αυτό γίνεται με την ανοχή και τη στήριξη της ίδιας της αστυνομίας και των θεσμών του πανεπιστημίου), και ότι τάχα δίνει πάτημα για καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και για βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, επίσης, αποτέλεσε η εκκένωση της κατειλλημένης Νομικής από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας με το πρόσχημα ότι η κατάληψή τους ήταν παράνομη και ότι οι ίδιοι αποτελούσαν απειλή για τη δημόσια υγεία.
Για μας το άσυλο έχει συγκεκριμένο πολιτικό χαρακτήρα και πολιτική λειτουργία. Η αντίληψή μας για το άσυλο καμία σχέση δεν έχει με τα νομοσχέδια του υπουργείου παιδείας και τους στημένους διαλόγους του, ούτε εμπλέκεται σε χωροταξικές λογικές. Το άσυλο είναι ένα ιστορικό κεκτημένο του φοιτητικού και του λαϊκού κινήματος, που κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς και βίαιους αγώνες. Πραγματώνει πολλά από αυτά που κράτος και κεφάλαιο φοβούνταν και συνεχίζουν να φοβούνται. Η ελεύθερη διακίνηση πολιτικών ιδεών, οι συλλογικοί αγώνες και οι πολιτικές διαδικασίες που διεξάγονται στα πλαίσια των φοιτητικών συλλόγων, όπως γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις που χρόνια τώρα αντιμάχονται τις αντι-εκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων αποτελούν το κόκκινο πανί για το υπουργείο παιδείας και ολόκληρο το αστικό κράτος. Το άσυλο είναι εκείνος ο θεσμός που προσφέρει ένα καταφύγιο μακριά από τα χέρια της αστυνομίας η οποία μαζί με τους υπόλοιπους μηχανισμούς του κράτους έχει ως μόνο στόχο να καταστέλλουν όποια φωνή αντιστέκεται Η ιστορία του φοιτητικού κινήματος έχει δείξει ότι είναι αναγκαία και απαραίτητη η υπεράσπιση του ασύλου σε κάθε επίθεση που δέχεται, και ιδιαίτερα σήμερα που χτυπιούνται τα κεκτημένα και οι ανάγκες των φοιτητών με βάση και το νέο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου.
Καμία σκέψη για περιορισμός-κατάργηση του ασύλου.
Κάτω τα χέρια από το άσυλο.
Το άσυλο ανήκει σε όλο τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου