Να σπάσουμε το φόβο και τη μοιρολατρία

Τις τελευταίες ημέρες όλοι βομβαρδιζόμαστε από τα διάφορα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και χρεωκοπίας της χώρας. Τα σενάρια αυτά, όσο πιθανά και να είναι, στοχεύουν ουσιαστικά από τη μία στη δημιουργία ενός κλίματος τρομοκρατίας εις βάρος ολόκληρου του λαού, που καθημερινά δοκιμάζεται, και από την άλλη στη δημιουργία του κατάλληλου εδάφους για τη νομιμοποίηση των ακόμα πιο βάρβαρων μέτρων που πρόκειται να ακολουθήσουν και τα οποία θα παρθούν στο όνομα της επικείμενης χρεωκοπίας-σωτηρίας της χώρας. Η καλλιέργεια αυτού
του διάχυτου κλίματος τρομοκρατίας στοχεύει παράλληλα και στην πολιτική και κοινωνική αποδιάρθρωση της εργατικής τάξης και του μαζικού κινήματος απομονώνοντας τις όποιες δομές ή και διαδικασίες αντίστασης πάνε να δημιουργηθούν. Ο φόβος πάντοτε αποτελούσε και αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια της αστικής τάξης και των κυρίαρχων, που επιστρατεύεται για να καταστείλει και να ελέγξει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Ο φόβος σε όλες του τις εκφάνσεις αποτελεί στοιχείο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η επιχειρούμενη και πολιτικά κατευθυνόμενη τρομοκρατία του λαϊκού κινήματος στοχεύει στον ακόμα περαιτέρω εγκλωβισμό και αποσυντονισμό του, για να μπορούν ανενόχλητα τα μεγάλα μονοπώλια και οι αστοί να εξακολουθούν να χορεύουν τον χορό των υπερκερδών τους ξεζουμίζοντας και εξαχρειώνοντας οικονομικά την εργατική τάξη και τους καθημερινά αυξανόμενους φτωχούς αυτής της χώρας.

Το αστικό κράτος προκειμένου να διατηρήσει την κλονιζόμενη κυριαρχία του έχει επιστρατεύσει κάθε μέσο που του είναι απαραίτητο. Τα Μ.Μ.Ε επιτελούν ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου κατευθύνοντας και κατασκευάζοντας ειδήσεις, αλλά παράλληλα παρουσιάζουν και ένα εντελώς αναληθές κλίμα κοινωνικής συναίνεσης σε σχέση με τα μέτρα και τις κυβερνητικές πολιτικές. Αυτό το γεγονός το αποδεικνύει και η εξακολουθούμενη, παρά την κρίση, κρατική διαφήμιση στον αστικό τύπο, χρήμα που είναι ο ουσιαστικός αιμοδότης του, αφού η κατάσταση στον τύπο είναι τραγική και σε ένα ενδεχόμενο χρεωκοπίας μεγάλων συγκροτημάτων υπολογίζεται πως θα βρεθούν στον δρόμο περίπου 4.000 εργαζόμενοι, γεγονός που δεν βολεύει αφού έτσι θα προστεθούν και άλλοι εχθροί στο ήδη μεγάλο αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό στρατόπεδο.

Η κατάσταση αυτή κάνει ώριμη την δημιουργία δικτύων εναλλακτικής πληροφόρησης, που θα εκφράζουν τη φωνή και τις θέσεις του κινήματος, όσο και την ενίσχυση του επαναστατικού τύπου, ο οποίος υπολειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η διαρκής επίθεση του κεφαλαίου δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού και δεν πρόκειται να έχει και τέλος. Υπό αυτές τις συνθήκες ο κάθε αγωνιστής, ο κάθε επαναστάτης κομμουνιστής οφείλει να πάρει και πάνω του την υπόθεση του μαζικού-οργανωμένου αγώνα, ενός αγώνα που θα αντιστρέψει τους αρνητικούς κοινωνικούς συσχετισμούς και θα ξαναφέρει την επαναστατική πάλη στο επίκεντρο. Οφείλει να ενισχύσει με κάθε τρόπο τη φωνή των από κάτω, τη φωνή του κινήματος, να την διαδώσει και να την κάνει νικηφόρα και επαναστατική. Μόνο έτσι θα σπάει το κλίμα τρομοκρατίας, μοιρολατρίας, κοινωνικής συναίνεσης και υποταγής που δημιουργείται.

Καμία εμπιστοσύνη στους αστούς και τα μέσα τους, κανένας εφησυχασμός. Κάνουμε την υπόθεση της επαναστατικής πάλης καθημερινή δική μας υπόθεση.