Στις 15 Γενάρη τελείωσε ο στημένος διάλογος της κυβέρνησης με τους πρυτάνεις για το κείμενο διαβούλευσης σχετικά με την ανώτατη εκπαίδευση και πλέον το νομοσχέδιο κατατίθεται στη βουλή προς ψήφιση. Ένα νομοσχέδιο που εφαρμόζει τις συνθήκες Μάαστριχτ και Μπολόνια, αλλάζοντας ριζικά τον χαρακτήρα της παιδείας, με πολύ πιο αντιδραστικό τρόπο απ’ ότι αντίστοιχα νομοσχέδια προηγούμενων κυβερνήσεων. Από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα το κεφάλαιο προσπαθεί να εισχωρήσει στον χώρο της παιδείας (βλέπε νόμοι-πλαίσια 1978,1982,1991,1996,2006,2011), με σκοπό αφενός να αποκτήσει ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας και αφετέρου να την προσαρμόσει στις ανάγκες του. Τώρα, όμως, η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την οικονομική κρίση και την ταυτόχρονη βάναυση επίθεση στην εργασία επιδιώκει να κάμψει κάθε κοινωνική αντίδραση, ώστε να καταφέρει τελικά να δημιουργήσει την «παιδεία της αγοράς».Δημιουργούν ένα «νέο σχολείο» και ένα «νέο Πανεπιστήμιο» που είναι πολύ μακρινό από τις ανάγκες και τα όνειρά μας. Καταργούν στην πράξη το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και ορθώνουν τεράστια ταξικά τείχη από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δημιουργούν σχολεία πολλών ταχυτήτων, όπου η χρηματοδότηση και το πρόγραμμα σπουδών τους, σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτη, θα καθορίζονται από τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Επίσης, υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο την ποιότητα της εκπαίδευσης με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και του αριθμού των εκπαιδευτικών. Δημιουργούν πανεπιστήμια που λειτουργούν αποκλειστικά για το κεφάλαιο, που αποκλείουν τα παιδιά της εργατικής τάξης και προσφέρουν σε όσους μόνο έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν κατακερματισμένες γνώσεις και υποβαθμισμένα πτυχία, που τους εξαναγκάζουν σε έναν συνεχή ατομικό δρόμο ανταγωνισμού και τους αφήνουν τελείως εκτεθειμένους μπροστά στους εργοδότες τους.
Πιο συγκεκριμένα το νέο νομοσχέδιο προβλέπει:
Αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και καθιέρωση νέων μορφών πτυχίων: Η εισαγωγή δεν θα γίνεται πια σε τμήματα, αλλά σε σχολές (ή και σε Ιδρύματα!) με «ευέλικτα προγράμματα σπουδών» και με την καθιέρωση «πτυχίων πολλών μορφών, όχι μόνο τεχνικής, επαγγελματικής, γενικής ή θεωρητικής εκπαίδευσης, αλλά και είδη πτυχίων, που μπορεί να είναι από τετραετή μέχρι μονοετή ή διετή, ανάλογα με τις ανάγκες». Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι φοιτητές να μην έχουν ολοκληρωμένη εποπτεία του γνωστικού τους αντικειμένου και άρα να χρειάζεται να επανακαταρτίζονται συνεχώς (δηλαδή να δουλεύουν δωρεάν ως «μαθητευόμενοι»), να αλλάζουν αρκετές φορές δουλειά και να μην μπορούν να διεκδικήσουν ενιαία - συλλογικά τα εργασιακά τους δικαιώματα, γιατί δεν θα έχουν ενιαία πτυχία, αλλά θα είναι απλά προσωρινοί και αναλώσιμοι εργαζόμενοι με ελλείπεις δεξιότητες.
Εθνικό πλαίσιο προσόντων και Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης: Συγκεκριμένα, η ήδη πολυδιασπασμένη εκπαίδευση κατατάσσεται σε 8βαθμη κλίμακα, συμπαρασύροντας και τα επαγγελματικά και εργασιακά μας δικαιώματα, ενώ παράλληλα θεσμοθετούνται τα ΙΔΒΕ, ιδιωτικοί, εργοδοτικοί ή φορείς σε συνεργασία με το δημόσιο τομέα, που θα μας επανακαταρτούν με το αζημίωτο φυσικά…
Οικονομική ανεξαρτησία του πανεπιστημίου από τον κρατικό προϋπολογισμό: Σύμφωνα με το ν/σ της αξιολόγησης τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ορίζονται ως οικονομικά αυτοτελή, με την κρατική χρηματοδότηση να μειώνεται ουσιαστικά, πράγμα που σημαίνει πως θα χρηματοδοτούνται από ιδιώτες, επιχειρηματίες και τοπικούς φορείς. Πλέον η χρηματοδότηση, η οποία έχει ήδη περικοπεί κατά 40%, θα καθορίζεται από συμφωνηθέντα κριτήρια απόδοσης και θα εξαρτάται από «διεθνείς οίκους αξιολόγησης» και από τα χρήματα-δίδακτρα που θα μεταφέρουν με την κάρτα τους οι φοιτητές που τα επιλέγουν. Επιβάλλουν στα πανεπιστήμια κανόνες ΑΕ, ώστε να αναζητούν πόρους από χορηγούς, να πωλούν «υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας» και να διαφοροποιούν τις αμοιβές των εργαζομένων κατά βούληση του εκάστοτε manager.
Διοικητικές και οργανωτικές μεταβολές: Πλέον το αρμόδιο όργανο διοίκησης, κατά τα «διεθνή» πρότυπα, θα είναι ένα «Συμβούλιο Διοίκησης», το οποίο θα διορίζεται από την κυβέρνηση, με εξωπανεπιστημιακό πρόεδρο-manager και επιχειρηματίες-χορηγούς, χωρίς την αυτονόητη συμμετοχή των φοιτητών και των καθηγητών. Στόχος τους είναι η ακύρωση των συλλογικών οργάνων και κυρίως της παρέμβασης του φοιτητικού κινήματος και η λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικά κριτήρια.
Υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής μέριμνας: Στα πλαίσια της οικονομικής αυτοτέλειας των πανεπιστημίων αλλάζει αναπόφευκτα και η φοιτητική μέριμνα. Επιβάλλονται δίδακτρα, μειώνονται τα συγγράμματα και αντικαθίστανται από ηλεκτρονικά βιβλία και καθιερώνεται η κάρτα/κουπόνι φοίτησης. Η κάρτα αυτή, με την οποία υποτίθεται ότι θα μπορούμε να καλύπτουμε όλα τα έξοδα κατά την διάρκεια των σπουδών μας (εγγραφή, συγγράμματα, σίτιση), αντικαθιστά την ούτως ή άλλως ανεπαρκή χρηματοδότηση των πανεπιστημίων σχετικά με την φοιτητική μέριμνα με μια ακόμη πιο ανεπαρκή και εξατομικευμένη χρηματοδότηση ανά φοιτητή. Σχεδιάζουν τη μετατροπή του φοιτητή σε «πελάτη», που «αγοράζει υπηρεσίες εκπαίδευσης» απ’ το πανεπιστήμιο-επιχείρηση αλλά και από κάθε «πιστοποιημένο» ιδιώτη. Εντείνεται η ιδιωτικοποίηση της σίτισης και της στέγασης, καθώς η σίτιση, η καθαριότητα, η συντήρηση και η φύλαξη των εστιών «χαρίζονται» στους εργολάβους, επιβάλλονται ενοίκια-εγγυήσεις και σύμφωνα με τις νέες κυβερνητικές εξαγγελίες θα δημιουργηθεί ένας νέος φορέας «συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» για τη στέγαση των φοιτητών.
Αλλαγές στον τρόπο σπουδών, εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών: Επιβάλλουν υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καταγραφή της απόδοσής μας, μαθήματα αλυσίδες- προαπαιτούμενα, εργασίες και παρακολουθήσεις σεμιναρίων ώστε να αποκτήσουμε παραπάνω, πιστωτικές μονάδες. Το νέο νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη μείωση της εξεταστικής περιόδου, το χάσιμο εξαμήνου αν χαθούν κάποιες ώρες διδασκαλίας και τη διαγραφή φοιτητών, είτε αν δεν έχουν περάσει εγκαίρως ορισμένα μαθήματα ή έχουν περάσει τα 2ν έτη φοίτησης, είτε αν έχουν περάσει από πειθαρχικό συμβούλιο. Αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι τέτοιο αλλάζει ριζικά το χαρακτήρα της φοίτησης και θέτει μεγάλα εμπόδια σε άτομα από κατώτερα λαϊκά στρώματα που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους. Τα ασφυκτικά αυτά πλαίσια σπουδών αποκαλύπτουν όμως, και μία προσπάθεια χειραγώγησης και τρομοκράτησης του φοιτητικού κινήματος απομακρύνοντας το από τις συλλογικές διαδικασίες-διεκδικήσεις.
Περιορισμός και αλλαγή του χαρακτήρα του ακαδημαϊκού ασύλου: Περιορίζουν το άσυλο μόνο σε χώρους όπου διεξάγεται ακαδημαϊκό έργο, δηλαδή σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο άσυλο υπάρχει μόνο μέσα στα αμφιθέατρα και όχι στον χώρο των σχολών και παραχαράσσουν την έννοιά του με το να αποκαλούν παραβίαση του ασύλου την παρακώλυση του ακαδημαϊκού έργου. Δηλαδή, κηρύσσουν παράνομες τις γενικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις, τα μόνα όπλα των φοιτητικών συλλόγων που οργανώσουν την πάλη τους και διεκδικούν όσα τους ανήκουν. Προσπαθούν να το καταργήσουν νομικά και να το απονομιμοποιήσουν κοινωνικά με τη συνεχή κατασυκοφάντησή του. Στο «νέο πανεπιστήμιο» δεν χωρούν φωνές αντίστασης!
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να απαλλαγεί οριστικά από το «Πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης» που γεννούσε πολιτικά κινήματα επικίνδυνα για το καπιταλιστικό σύστημα και να δώσει στρατηγικά στο κεφάλαιο ένα νέο πεδίο κερδοφορίας τώρα που το έχει ανάγκη. Αυτοί επιβάλλουν ένα πανεπιστήμιο που θα αποκλείει καθολικά παιδιά από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα και θα γαλουχεί αποστειρωμένους φοιτητές και πλήρως πειθαρχημένους μελλοντικούς εργαζόμενους.
Εμείς παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο και δωρεάν που το εκπαιδευτικό του περιεχόμενο θα καθορίζεται από τις κοινωνικές ανάγκες και θα λειτουργεί σύμφωνα με τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών και των εργαζομένων. Δε χωράμε στα σχέδιά τους! Είναι επιτακτική ανάγκη να στήσουμε τα δικά μας οδοφράγματα στην επίθεση του κεφαλαίου και να αγωνιστούμε μαζικά και συλλογικά για όσα μας ανήκουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου