Κάθε φορά παραμονές φοιτητικών-σπουδαστικών εκλογών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ίδια τραγελαφική κατάσταση. Πλήθος πολιτικών χτυπημάτων εν είδη παρέμβασης, όπου μεταξύ άλλων «συζητιούνται» τα προβλήματα των φοιτητών και καταλήγουν στο γνωστό ψήφισε, στήριξε, να πιάσει τόπο η ψήφος σου κτλπ. Γεγονός είναι ότι και αυτός είναι ένας τρόπος παρέμβασης που χαρακτηρίζει μια ολόκληρη πολιτική αντίληψη χρόνια τώρα, συμβάλλοντας και αυτός με τη σειρά του στη μεγάλη περιπέτεια εκφυλισμού-ελέγχου-αστικοποίησης του φοιτητικού συνδικαλισμού και αδράνειας του φοιτητικού κινήματος.
Κάθε φορά οι ίδιες κατηγορίες ότι όλοι εμείς οι εκτός ΚΝΕ κομμουνιστές είμαστε συνονθυλεύματα του οπορτουνισμού, διαχειριστές μιζέριας στις φοιτητικές εστίες, υπηρέτες των κυβερνητικών πολιτικών, πράκτορες των ιδιωτικών συμφερόντων και των πολιτικών αφεντικών τους, ότι στις εστίες που είμαστε πρώτη δύναμη οι οικότροφοι φοιτητές τάχα μου πληρώνουν ενοίκια και πολλά άλλα που ξεπερνούν ακόμα και τα όρια της συκοφαντίας. Για να δούμε, όμως, πως
έχουν τα πράγματα δίνοντας μερικά παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν της φοιτητικής μέριμνας. Το 2002 όταν αποφασίστηκε το κλείσιμο των εστιών της Φ.Ε.Π.Α, της Φ.Ε.Ε.Μ.Π, της εστίας του Παντείου Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου Πειραιά (οι δυο τελευταίες έχουν κλείσει και δεν έχουν ξαναλειτουργήσει από τότε) με πρόσχημα την ανακατασκευή τους ποιοι ήταν αυτοί που αντέδρασαν τότε και ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν.
έχουν τα πράγματα δίνοντας μερικά παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν της φοιτητικής μέριμνας. Το 2002 όταν αποφασίστηκε το κλείσιμο των εστιών της Φ.Ε.Π.Α, της Φ.Ε.Ε.Μ.Π, της εστίας του Παντείου Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου Πειραιά (οι δυο τελευταίες έχουν κλείσει και δεν έχουν ξαναλειτουργήσει από τότε) με πρόσχημα την ανακατασκευή τους ποιοι ήταν αυτοί που αντέδρασαν τότε και ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν.
Αυτοί λοιπόν που αντέδρασαν, αγωνίστηκαν και κατάφεραν να αποτρέψουν το μαζικό κλείσιμο ήταν όλοι εκείνοι οι παλιοί μας σύντροφοι σε εστίες και σχολές που ανήκαν στα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα παλεύοντας κόντρα στις κυβερνητικές πολιτικές, την ΕΕ και την Ολυμπιάδα της «ανάπτυξης» και της «ισχυρής Ελλάδας», σε ένα πεδίο πολιτικά εχθρικό. Κατέλαβαν για μήνες (18 τον αριθμό) τα κτήρια των εστιών και της Tεχνικής Υπηρεσίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (εκεί έγινε 4 μήνες κατάληψη) προασπίζοντας το άσυλο και τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Την ίδια στιγμή οι δυνάμεις της ΚΝΕ, που αρχικά φάνηκε να στηρίζουν τις κινητοποιήσεις, αποχωρούσαν λέγοντας πάλι τα ίδια περί αναποτελεσματικότητας του αγώνα, αριστερισμού, οπορτουνισμού κτλπ. Οι καταλήψεις όμως, συνεχίστηκαν κόντρα σε αυτές τις λογικές του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας και κέρδισαν διατηρώντας τα κεκτημένα του εργατικού-φοιτητικού κινήματος στο χώρο της φοιτητικής μέριμνας, ένας αγώνας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα όπου έχουμε δυνάμεις με την ίδια αμείωτη ένταση. Το "παράδοξο" βέβαια, είναι ότι σήμερα στους φοιτητές αν δεν λασπολογούν εκείνες τις κινητοποιήσεις, λένε πως έπεξαν πρωταγωνιστικό ρόλο.....
Πριν από τρία περίπου χρόνια το αστικό κράτος επί κυβέρνησης ΝΔ ξαναπροσπάθησε δια μέσω του νόμου Σουφλιά για τους νέους αυτοκινητόδρομους να αποχαρακτηρίσει την Πανεπιστημιούπολη και να καταργήσει ουσιαστικά το άσυλο. Και εκεί μαζί με τους κατοίκους της περιοχής τα σχήματα που παρεμβαίνουν στον χώρο των εστιών αγωνίστηκαν και κέρδισαν αυτός ο νόμος να μείνει στα χαρτιά. Και τότε που ήταν οι δυνάμεις της ΠΚΣ-ΚΝΕ;
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα στην Φ.Ε.Ε.Μ.Π, μια εστία πλήρως και σκοπίμως υποβαθμισμένη, όπου το σχήμα της ΑΡ.Ε.Π είναι το μόνο που παλεύει καθημερινά, ενάντια στις κυβερνητικές - ευρωενωσιακές πολιτικές, στην αδιαφορία, την υποχρηματοδότηση, την εγκατάλειψη και τη διάλυση του συλλόγου. Και εκεί που είναι οι δυνάμεις του ΜΑΣ, σε μια περίοδο μάλιστα που επιχειρείται για μια ακόμα φορά να κλείσει η εστία και να πεταχτούν στον δρόμο τα «φτωχόπεδα των εστιών». Η απάντηση δυστυχώς είναι πουθενά χρόνια τώρα. Και βεβαίως θα μπορούσανε να αναφερθούνε και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα, ωστόσο δεν κρίνεται σκόπιμο. Όλα αυτά τα αναφέρουμε ενδεικτικά γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δε φτάνει μόνο να λέει ή να φαίνεται ότι είναι τίμια, πρέπει να είναι και στην πραγματικότητα. Δεν διαπνεόμαστε από κανενός είδους εχθρικά συναισθήματα απέναντι στις δυνάμεις του ΜΑΣ, αντίθετα τους θεωρούμε συναγωνιστές στο κίνημα, ωστόσο πρέπει η κριτική να γίνεται στη βάση πραγματικών γεγονότων και όχι σκόπιμα φανταστικών και συκοφαντικών.
Εμείς παρά τις συκοφαντίες οι οποίες έχουν σαν στόχο την πολιτική μας εξόντωση και τη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω, δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε δεν πρόκειται να υπογράψουμε ταξικές συνεργασίες και ειρηνικές συνυπάρξεις με τον ταξικό μας εχθρό, το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, καθώς και με τις ευρωπαϊκές καπιταλιστικές - ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΝΑΤΟ κλπ. Δυστυχώς για όσους θα το ήθελαν δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Εμείς ως σχήματα εστιών αποτελούμαστε από νέους πρωτοπόρους αγωνιστές- κομμουνιστές, που πιστεύουν στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, στον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης και γι’ αυτό δίνουμε καθημερινά τη μάχη. Αυτήν την πολιτική ταυτότητα προσπαθούμε να την κατακτήσουμε καθημερινά και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας την στερήσει. Ο οπορτουνισμός και ο ρεφορμισμός του καθενός εξάλλου φαίνεται μέσα από την ιστορική διαδρομή και την καθημερινή πρακτική του. Και πάντως σίγουρα δεν θα το κρίνει ο ίδιος από μόνος του, αυτό τελικά θα το κρίνει ο λαός και η ιστορία.
Εμείς γνωρίζοντας τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα της ταξικής πάλης μακριά από μεγαλοστομίες και υποσχέσεις σωτηρίας παλεύουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε μαζί με το εργατικό - φοιτητικό κίνημα για να πάρει ο ίδιος ο λαός την υπόθεση του αγώνα και της ανατροπής του καπιταλισμού στα χέρια του. Παλεύουμε για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Αγωνιζόμαστε για:
-Καμία περικοπή στα πανεπιστήμια και την φοιτητική μέριμνα, τη σίτιση, τη στέγαση, τα συγγράμματα.
-Να καταργηθεί το μνημόνιο και όλα τα νέα αντεργατικά μέτρα. Παύση πληρωμών στους τραπεζίτες – τοκογλύφους, διαγραφή του ιμπεριαλιστικού χρέους. Καμία αναγνώριση του χρέους.
-Κοινωνικοποίηση των τραπεζών και όλων των ΔΕΚΟ και των επιχειρήσεων κοινωνικών υποδομών, χωρίς αποζημίωση και λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο.
-Να μην περάσει το «σύμφωνο για το ευρώ». Έξοδος από το ευρώ, την ΟΝΕ, αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ.
-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα.
-Απαγόρευση των απολύσεων. Λειτουργία κάτω από εργατικό έλεγχο όλων των εργοστασίων που εγκαταλείπουν οι ιδιοκτήτες τους
-Προστασία των ανέργων, επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό.
-Μείωση των ωρών εργασίας στο 7ωρο/35ωρο τώρα, στην προοπτική του 6ωρου, με αύξηση μισθών και σταθερές εργασιακές σχέσεις.
- Όχι στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στην ελαστική και «μαύρη» εργασία, στις επιχειρηματικές «συμβάσεις» εργοδοτικής ασυδοσίας.
-Πάλη κατά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, της εμπορευματοποίησης της γης και των αγροτικών προϊόντων. Για τα δικαιώματα των εργατών γης.
-Να αποσυρθεί το νομοσχέδιου Λοβέρδου που εμπορευματοποιεί πλήρως την περίθαλψη και το προσχέδιο νόμου του ΚΕΣΥ.
-Δωρεάν, αποκλειστικά δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη, σύγχρονη, ισότιμη και καθολική για όλους, για κάθε άνεργο, ανασφάλιστο και μετανάστη.
-Νομιμοποίηση των μεταναστών με ίσα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
-Να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις. Έξοδος Ελλάδας από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
-Κάτω το «σύμφωνο της πρώτης απασχόλησης» για την νεολαία που μας αναγκάζει να ζούμε με 592€. Απαγόρευση των απολύσεων.
-Καμία εκποίηση δημοσίας περιουσίας σε ιδιώτες. Καμία επιχειρηματική δράση σε δάση, λιμάνια δημόσιους χώρους κ.τ.λ.
-Απόσυρση του νέου ν/σ Διαμαντοπούλου. Όχι στην ιδιωτική εκπαίδευση με οποιαδήποτε μορφή. Άμεση κατάργηση του νόμου για τα ΚΕΣ και απόσυρση των αδειών λειτουργίας τους.
-Όχι στο εθνικό και ευρωπαϊκό κέντρο προσόντων. Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια για ΚΕΧΑΕ (Κοινός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης). Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις των συνόδων Μπολόνιας-Πράγας-Βερολίνου.
-Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνση του ασύλου σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
-Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους. Αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία.
-Δημόσια και δωρεάν στέγαση και σίτιση για όλους τους φοιτητές.
-Ανέγερση νέων εστιών και συντήρηση των ήδη υπαρχουσών –στελέχωσή τους με επαρκές, δημόσιο και μόνιμο προσωπικό.
-Εισδοχές με ταξικά κριτήρια και όχι με ανταποδοτικές λογικές.
-Ενιαίος δημόσιος φορέας διαχείρισης των εστιών, που θα χρηματοδοτείται απ’ ευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό και θα ελέγχεται από το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα. Ούτε ΕΚΠΑ ούτε ΕΙΝ.
-Κανένας εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας –καμία επιβολή ενοικίου, εγγύησης.
-Κατοχύρωση όλων των παρατάσεων πέρα του ν+2 στην βάση κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων και κατάργηση του ν+2 σαν όριο διαμονής.
-Ενιαίες λίστες εισδοχής φοιτητών. Κανένας διαχωρισμός ανά ίδρυμα, πρωτοετών και παλαιών ετών, Ελλήνων και αλλοδαπών , υποτρόφων και μη, όπου η υποτροφία θα προσμετρείται στα οικονομικά κριτήρια.
-Καμία παρακράτηση δωματίων από ΕΙΝ και ΕΚΠΑ για επινοικίαση.
-Παράδοση των κοινόχρηστων χώρων στους φοιτητές και χρηματοδότηση των πολιτιστικών ομάδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου