Νέο Πανεπιστήμιο => νέες εστίες

       Ο κατακερματισμός της φοιτητικής μέριμνας και η καταστρατήγηση του δικαιώματος στην δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι δυνατόν να αντικρουστεί μόνο με μαζικούς και διαρκείς αγώνες των συλλόγων. Αγωνιστικό παράδειγμα διεκδίκησης των κεκτημένων μας αποτελεί ο Σύλλογος οικοτρόφων της εστίας των Ιωαννίνων, που όταν το ΕΙΝ επιχείρησε να αντικαταστήσει το μόνιμο προσωπικό του εστιατορίου με εργολαβία και τελικά το έκλεισε, ο σύλλογος αγωνίστηκε για ένα χρόνο και κατάφερε την πρόσληψη δημοσίου και

μόνιμου προσωπικού, σε μια περίοδο που δεν γίνονται προσλήψεις στο δημόσιο και όλα τείνουν στην ιδιωτικοποίηση.  Ο Σύλλογος μας θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση στο άμεσο μέλλον και να συμμετέχει μαζικά και με τις αποφάσεις των γενικών του συνελεύσεων να μπορέσει να διεκδικήσει τη δημόσια δωρεάν σίτιση-στέγαση- παιδεία για όλους, χωρίς ενοίκια, αχωρίς ακαδημαϊκά κριτήρια, να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του.

Με πρόσχημα την οικονομική κρίση και με πλήρη συναίνεση των υπολοίπων αστικών κομμάτων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να επιτύχει την μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και να δημιουργήσει το πανεπιστήμιο-επιχείρηση που ήθελε. Στο νέο αυτό Πανεπιστήμιο, τα πάντα διαμορφώνονται έτσι ώστε να παράγεται κέρδος για το κεφάλαιο, ενώ οι παροχές προς του φοιτητές διαρκώς μειώνονται. Συνεχώς αυξανόμενη η επίθεση στη φοιτητική μέριμνα (φοιτητικές εστίες, πάσο, δωρεάν συγγράμματα), η οποία περνά εξολοκλήρου στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Χάνεται ο κοινωνικός, δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της που το εργατικό και φοιτητικό κίνημα είχε κερδίσει με αγώνες δίνοντας στα παιδιά από τα κατώτερα λαϊκά στρώματα τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Η ανάγκη για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σύμφωνα με τις αποφάσεις του υπουργείου δεν γίνεται αντιληπτή ως μια ενιαία ανάγκη όλων των φοιτητών αλλά εξαρτάται από το ίδρυμα στο οποίο αυτοί φοιτούν και φυσικά τις δυνατότητες και τις πολιτικές επιλογές του.

       Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει κανένας φορέας αρμόδιος αποκλειστικά για τη φοιτητική μέριμνα και έτσι τα ιδρύματα με τη μειωμένη χρηματοδότηση από το Υπουργείο, η οποία μάλιστα θα είναι ανάλογη με την αξιολόγησή τους, που  θα τα αναγκάζει να λειτουργούν σαν Α.Ε. και να αναζητούν παντού τρίτους οικονομικούς πόρους, θα επιχειρήσουν να έχουν κέρδος και από τις εστίες ή τα εστιατόρια αδιαφορώντας για τις ανάγκες των φοιτητών. Αυτό συνεπάγεται ότι θα επιβληθούν ενοίκια και θα εισαχθούν και ακαδημαϊκά ανταποδοτικά κριτήρια για τη διαμονή των φοιτητών σε αυτές. Η εισδοχή και παραμονή τους στην εστία θα εξαρτάται από το πόσο  παραγωγικοί φοιτητές είναι, αντί να δίνεται προτεραιότητα στην οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση.  Κι όλα αυτά δεν είναι αβάσιμα σενάρια. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως σε άλλες πόλεις της Ελλάδας τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ήδη ζητάνε ενοίκια, πως στο Βόλο γίνονται δεκτοί μόνο πρωτοετείς φοιτητές, πως στα Γιάννενα δίνεται δωμάτιο εστίας στον φοιτητή που μπήκε στη σχολή του με τον υψηλότερο βαθμό. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, αν υπάρχει το ενδεχόμενο να  κλείσει το εστιατόριο της εστίας και οι φοιτητές να σιτίζονται στις λέσχες των σχολών τους, όταν το ΕΚΠΑ μόνο μετά από πιέσεις δέχτηκε να σιτίσει τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του. Εξάλλου στην αρχή της χρονιάς δημιουργήθηκε πρόβλημα με οικοτρόφους από τα ΤΕΙ, οι οποίοι δε θα μπορούσαν πλέον να σιτίζονται στην εστία.  Φαίνεται οι ανάγκες μας να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα…

       Ανεξάρτητα από το αν το κάθε ίδρυμα έχει χρήματα ή όχι, θα έπρεπε να υπάρχει ένας δημόσιος και ενιαίος φορέας διαχείρισης της φοιτητικής μέριμνας, άμεσα χρηματοδοτούμενος από το Υπουργείο Παιδείας με έλεγχο από τους Φ.Σ. και τα εργατικά σωματεία, που να καλύπτει τις ανάγκες των φοιτητών καθώς αυτές δεν είναι διαφορετικές ανάλογα με το ίδρυμα που σπουδάζει ο καθένας, αλλά καθορίζονται από την κοινωνική και οικονομική κατάσταση του καθενός.