Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκινώντας από το χώρο της εκπαίδευσης, πήρε ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις. Τα συνθήματα των φοιτητών στρέφονταν ενάντια στην παρέμβαση των μεγάλων καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Ελλάδας, ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, θέτοντας επιτακτικά θέμα αλλαγής της εξουσίας. Πάλευαν για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Ήταν μια συνειδητή αντίδραση, ένας δύσκολος πολιτικός αγώνας που
ξεκίνησε από τον φοιτητικό κόσμο και γρήγορα συσπείρωσε γύρω της τα λαϊκά στρώματα. Όταν πια η Χούντα επέβαλε με διάταγμα την υποχρεωτική στράτευση όλων όσων αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση στο Πανεπιστήμιο, η ανοχή των φοιτητών ξεπέρασε τα όρια της. Η πρώτη ανοιχτή πρόκληση προς το δικτατορικό καθεστώς ήρθε τον Φεβρουάριο του 1973, με την κατάληψη της Νομικής γεγονός όχι μεμονωμένο, αλλά η τελική όξυνση του αναβρασμού των φοιτητών που ασφυκτιούσαν μέσα στα ανελεύθερα αμφιθέατρα και την προσπάθεια εξόντωσης του μεγάλου αριστερού ρεύματος της κοινωνίας. Οι κινητοποιήσεις κλιμακώθηκαν το Νοέμβρη με μαζικές συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Οι φοιτητές ξεχύθηκαν στους δρόμους και καλούσαν την εργατική τάξη να εξεγερθεί μαζί τους, αποτάσσοντας τη βία και την καταστολή. O ερασιτεχνικός ραδιοφωνικός σταθμός στις περιοχές που έφτανε το σήμα του μετέδιδε το μήνυμα ότι το καθεστώς των συνταγματαρχών φτάνει στο τέλος του. Η καταστολή ήταν πολύ βίαιη , αλλά ο λαός εκεί ανυποχώρητος διαδήλωνε και συγκρούονταν. Το Σάββατο της 17ης Νοεμβρίου λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα εμφανίζονται τα πρώτα τανκς έξω από το κατειλημμένο Πολυτεχνείο. 10 λεπτά πριν τις 3 το τανκς γκρέμισε την πόρτα…
Η συνέχεια είναι γνωστή και δεν μπορεί να πλαστογραφηθεί εύκολα, γιατί τα ονόματα και το αίμα όσων χάθηκαν εκείνες τις ημέρες είναι ανεξίτηλα χαραγμένα στις συνειδήσεις όλου του λαού. Ένα χρόνο μετά έπεσε η Χούντα και βασίλευσε η πολυπόθητη δημοκρατία. Αλλά γι’ αυτή τη δημοκρατία πάλεψαν τότε; Φυσικά και όχι. Το σημερινό σύστημα είναι μια κεκαλυμμένη χούντα και άρα το ίδιο επικίνδυνη με τη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Είναι μια κατ’ επίφαση δημοκρατία που στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και σταθερότητας καταστρατηγεί τις ελευθερίες μας και δημιουργεί σύγχρονες κοινωνίες φόβου και καταστολής.
Το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» ήταν, είναι και θα είναι πάντα επίκαιρο και διαχρονικό για τους αγώνες και τα Πολυτεχνεία του μέλλοντος και σήμερα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ με το πρόσχημα της κρίσης και ακολουθώντας τις επιταγές της ΤΡΟΪΚΑ και της ΕΕ μας οδηγεί σε μισθούς πείνας, στερεί τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και την ελευθερία με την καταστολή τόσο στα πανεπιστήμια όσο και στο δρόμο. Το κοινό σημείο σ’ αυτές τις δύο Χούντες είναι η διασφάλιση των συμφερόντων της αστικής τάξης πατώντας στις πλάτες της εργατικής τάξης που δεν πρέπει να υποτάσσεται. Επίσης κοινός παρονομαστής της δικτατορίας του ΄73 με την τωρινή κατάσταση δεν είναι τίποτα άλλο από την επιβίωση, διαιώνιση και εξέλιξη του καπιταλισμού και κοινός βέβαια στόχος ήταν η φίμωση και η υποδούλωση του εργατικού κόσμου. Δε θα λυγίσουμε και δεν θα υπακούσουμε στις προσταγές της εκάστοτε κυβέρνησης είτε είναι μνημονιακή είτε όχι. Λαμπρό παράδειγμα οι τελευταίες γενικές απεργίες του Οκτώβρη και οι συνεχιζόμενες καταλήψεις υπουργείων όλης της χώρας από τους εργαζομένους.
Στην καταστολή αυτής της αντίδρασης στοχεύει και η κατάργηση του ασύλου. Το άσυλο δεν ταιριάζει στην φιμωμένη, υπάκουη και υποταγμένη κοινωνία που θέλουν. Θέλουν να τρομοκρατήσουν τους φοιτητές και να βάλουν ταφόπλακα στον φοιτητικό συνδικαλισμό και τις συλλογικές διεκδικήσεις και να απομονώσουν το φοιτητικό κίνημα από την υπόλοιπη κοινωνία. Στην ίδια λογική κινούνται και οι αποφάσεις που μεταφέρουν τις σχολές στην πανεπιστημιούπολη ή την πολυτεχνειούπολη, μακριά από το κέντρο της Αθήνας ή τα σχέδια που παρουσίασαν κάποτε για μετατροπή του κάτω πολυτεχνείου σε μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε στηριζόμενοι στις συλλογικές μας διαδικασίες και ζητώντας τη σύνδεσή μας με τους αγώνες των εργαζομένων.
Το Πολυτεχνείο δεν είναι απλά μια γιορτή. Είναι ένα γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι όταν το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα ενώνονται και μάχονται πλάι-πλάι αυτόν ή αυτούς που υπονομεύουν τα δικαιώματα και τα κεκτημένα του, χωρίς αυταπάτες, πισωγυρίσματα και αναχώματα, δεν καταστέλλονται, δεν φιμώνονται, νικούν. Τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη του Αγώνα για να καταστρέψουν τη λήθη που απλόχερα πλασάρει η λογική και η πολιτική της εκμετάλλευσης. Να γεφυρώσουμε το τότε με το τώρα, να κάνουμε τις ανάγκες και τις ιδέες μας γροθιά στο οποιοδήποτε λαομίσητο κατεστημένο.
ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 14:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
Μη φοβηθείς, άνθρωπε, να βγεις να φωνάξεις, να νιώσεις πως η φωνή σου ενώνεται με τη φωνή των άλλων.
Μη φοβηθείς απ’ τον αντίλαλό της που θα κρύβει μέσα της την απελπισία και την οργή σου.
Να ξέρεις η φωνή σου ακούγεται πιο δυνατά μαζί με άλλες!
Να ξέρεις η φωνή σου ακούγεται πιο δυνατά μαζί με άλλες!
Δε θα σταματήσεις να φωνάζεις και αν σταματήσεις οι φωνές του παρελθόντος ακούγονται ακόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου