Μία ακόμα δολοφονία της Χρυσής Αυγής που όμως για πρώτη φορά άγγιξε τόσο έντονα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας…

Αναφερόμαστε, φυσικά, στην εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα κατά τα μεσάνυχτα της Τρίτης από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της Χρυσής Αυγής, στέλεχος αυτός και η οικογένειά του στον πυρήνα της τοπικής οργάνωσης και όπως φημολογείται μισθοφόρος της Χρυσής Αυγής για τις «βρώμικες» δουλειές της. Δε χρειάζεται να αναφερθούμε αναλυτικά στο πως ακριβώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα, καθώς όλοι έχουμε λίγο πολύ ακούσει ή διαβάσει σχετικά. Εκεί που πρέπει να σταθούμε είναι στο ότι πρόκειται για μία πολιτική δολοφονία που
σχεδιάστηκε και οργανώθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής εναντίον του γνωστού για την αντιφασιστική του δράση Παύλου Φύσσα, μπροστά στα μάτια της Ελληνικής Αστυνομίας, και η οποία  καμία σχέση δεν έχει με προσωπικές ή γηπεδικές διαφορές.

Γιατί, όμως , έκανε  τόσο μεγάλη αίσθηση στην «ελληνική» κοινωνία αυτή η δολοφονία και όχι όλες οι προηγούμενες επιθέσεις της Χρυσής Αυγής; Για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί σκοτώθηκε Έλληνας και όχι κάποιος μετανάστης και δεύτερον γιατί τα καθεστωτικά ΜΜΕ εξάντλησαν αυτές τις ημέρες τόνους κροκοδείλια δάκρυα για τον άδικο χαμό ενός νέου λόγω της «ακραίας» συμπεριφοράς μέλους της Χρυσής Αυγής. 

Τα τελευταία χρόνια, παρότι δεν προβάλλονταν πολύ από τα ΜΜΕ, όλοι ξέραμε τους τραμπουκισμούς, το ξύλο ακόμα και τις δολοφονίες πολλών μεταναστών από οργανωμένες ομάδες της Χρυσής Αυγής, αλλά κανείς-με εξαίρεση ριζοσπαστικά κομμάτια  του κινήματος- δεν νοιαζόταν ή ακόμα περισσότερο πολλοί τα επικροτούσαν άμεσα ή έμμεσα με την ανοχή και την ψήφο τους. Να θυμίσουμε την πυρπόληση τζαμιού το 2011, τη δολοφονία του 19χρονου Ιρακινού το 2012, του 27χρονου Πακιστανού στα Πετράλωνα το 2013 και οι επιθέσεις δεν έχουν σταματημό. Τώρα, όμως, στο πρόσωπο του Παύλου Φύσσα, ενός Έλληνα και όχι μετανάστη ή κάποιου στο περιθώριο, που δεν φοβήθηκε να εκφράσει τις αντιφασιστικές και αντικαπι-ταλιστικές του ιδέες, πολλοί ταυτίστηκαν και ένοιωσαν δίπλα τους τον επικείμενο κίνδυνο.

Από την πλευρά τους τα ΜΜΕ βρήκαν την τέλεια ευκαιρία να απεμπολήσουν την προσοχή του κόσμου από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο χώρο της παιδείας, στα νοσοκομεία και συνολικότερα στο δημόσιο τομέα. Όπως, επίσης, και να προωθήσουν τη «θεωρία των άκρων», εξισώνοντας το φασισμό και τις δολοφονικές επιθέσεις τέτοιου τύπου με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις κινητοποιήσεις και κάθε μέσο που έχουν οι εργαζόμενοι για να υπερασπιστούν τη ζωή τους.

Η Χρυσή Αυγή, όπως και ο φασισμός από τη γέννησή του, στοχεύουν ξεκάθαρα στο τσάκισμα των εργατικών αγώνων και όσων πραγματικά αγωνίζονται απέναντι σε αυτό το σύστημα. Είναι δημιουργήματα του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι πολύ ενδιαφέρον το έγγρα-φο που έχει διαρ-ρεύσει όπου φαίνεται η μισθοδοσία του αρχηγού της Μιχαλολιάκου. (http:/ /file.wikileaks.org/file/kyp-payroll-excerpt-1982.pdf). Έτσι, όλα τα χρόνια της δράσης της, έχοντας την κάλυψη της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, στοχοποιεί αριστερούς, αναρχικούς και συνδικαλιστές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη δολοφονική επίθεση κατά του Δ. Κουσουρή το 1998, γνωστού αγωνιστή του φοιτητικού κινήματος και την πρόσφατη επίθεση σε μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα.

Το ημερολόγιο μιας «αντισυστημικής» δύναμης:

1973: Ο Νίκος Μιχαλολιάκος -νυν Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής- εντάσσεται στο κόμμα της 4^ης Αυγούστου του  Κωνσταντίνου Πλεύρη, το οποίο υπερασπιζόταν τη δικτατορία του Μεταξά και τη ναζιστική Γερμανία.

1978: Σύλληψη του Ν. Μιχαλολιάκου μαζί με άλλους ακροδεξιούς για κατοχή όπλων και εκρηκτικών κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Κατά την διάρκεια της 16μηνης φυλάκισής του ήρθε σε επαφή με τους έγκλειστους Χουντικούς.

1980: Εκδίδεται το 1^ο τεύχος του περιοδικού «Χρυσή Αυγή». Στο περιοδικό υπήρχαν σαφείς αναφορές στο ΙΙΙ Ράιχ, ύμνοι στο Χίτλερ και στα SS. Ο Χριστιανισμός κατηγορούνταν ως εβραϊκή αίρεση, ενώ προβαλλόταν η παγανιστική θρησκεία του Δωδεκαθέου.

1984: Ο Μιχαλολιάκος αναλαμβάνει την προεδρεία της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωση) ύστερα από εντολή του φυλακισμένου Γ. Παππαδόπουλου για λίγους μήνες, ενώ τη θέση του μετά τη διαδέχεται ο Μάκης Βορίδης -νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ- μέχρι το 1990.

1985:Ο Μιχαλολιάκος αποχωρεί από την ΕΠΕΝ και ιδρύει την οργάνωση  «Εθνικό Λαϊκό Κίνημα - Χρυσή Αυγή» και επανεκδίδει το ομώνυμο περιοδικό.

1989: Η Χρυσή Αυγή τιμά τα 100 χρόνια από την γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ κατακλύζοντας με αφίσες το κέντρο της Αθήνας.

1998: Δολοφονική επίθεση στους Δ. Κουσουρή, Η. Φωτιάδη μέλοι της ΕΑΑΚ και Ι. Καραμπατσόλη άνεργου καθηγητή από ομάδα μελών της Χρυσής Αυγής με αρχηγό τον «Περίανδρο» όταν βρίσκονταν αλληλέγγυοι έξω από τα δικαστήρια σε συλληφθέντες από τα συλλαλητήρια κατά του Αρσένη .

1999: Δολοφονία δύο μεταναστών και τραυματισμός άλλων επτά από τον Π. Καζάκο μέλος της Χ.Α.

2007: Μέλη της συμμετέχουν στην 1^η Πανευρωπαϊκή Εθνικιστική Κινητοποίηση εναντίον της συνόδου των G8 στο Βερολίνο, στο πλευρό του νεοναζιστικού γερμανικού NPD και άλλων φασιστικών εθνικιστικών οργανώσεων.

2009: Οι «επιτροπές κατοίκων» μαζί με την αστυνομία του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα ξεκινούν δυναμικά τις φασιστικές επιθέσεις – ξυλοδαρμούς σε μετανάστες με αποκορύφωμα το σκίσιμο του Κορανιού από μπάτσο.

2010: Δύο κουκουλοφόροι νεοναζί χαράσσουν με ξυράφι αγκυλωτό σταυρό στο χέρι καθηγήτριας που έκανε δωρεάν μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες.

2011: Επίθεση σε μέλος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και συνδικαλιστή της ΕΘΕΛ από μέλη της Χ.Α. στην Αγία Παρασκευή.

2012: Δολοφονία μετανάστη Πακιστανού στα Πετράλλωνα από δύο μέλη της Χ.Α. Ξυλοδαρμός 29χρονου ομοφυλόφιλου από μέλη της Χ.Α κάτω από το σύνθημα «μετά τους μετανάστες έρχεται η σειρά σας».

2013: Δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γνωστός για την αντιφασιστική του δράση, από τον Γ. Ρουπακιά  ύστερα από προσχεδιασμένη επίθεση μελών της Χ.Α.

Σήμερα: Αρνείται τα περισσότερα από αυτά

*Τα παραπάνω περιστατικά είναι μόνο ενδεικτικά της παρακρατικής δράσης Χ.Α. και ΕΛ.ΑΣ., γιατί καθημερινά σχεδόν πραγματοποιούνται επιθέσεις των σύγχρονων «ταγμάτων εφόδου» σε σπίτια-μαγαζιά μεταναστών, τζαμιά, στέκια μεταναστών, στέκια αριστερών και αναρχικών.

Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, δεν προέκυψε ξαφνικά. Πίσω από την σημερινή άνοδό της κρύβεται η προσπάθεια εγκαθίδρυσης μιας ακροδεξιάς αντίληψης η οποία ζυμώνεται εδώ και πολλά χρόνια. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται αυτήν την ιστορική διαδρομή και τον ρόλο που παίζει σήμερα εξακολουθώντας να την στηρίζει, ας σταματήσει να εθελοτυφλεί και ας παραδεχτεί ότι μοναδικό του κίνητρο είναι το προσωπικό υλικό του συμφέρον.