ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 15/3 ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ Α ΦΕΠΑ ΣΤΙΣ 20:30

Εκπαιδευτικά

Το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα καταργείται. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όπως εκφράζεται μέσα από το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου, το οποίο κατεβαίνει προς ψήφιση το επόμενο διάστημα, επιδιώκει να τσακίσει εντελώς τον Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Στόχος είναι να μετατραπεί η εκπαίδευση σε εμπόρευμα για λίγους και εκλεκτούς, καθιστώντας το δικαίωμα των παιδιών της εργατικής τάξης στην μόρφωση μια εικόνα από το παρελθόν.

Η εκπαίδευση ιδιωτικοποιείται, μετατρέπεται δηλαδή σε ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, καθώς καταργείται η κρατική χρηματοδότηση και την θέση της παίρνουν οι επιχειρηματικές χορηγίες, ενώ στην θέση του αυτοδιοίκητου μπαίνουν manager που καθορίζουν το εκπαιδευτικό περιεχόμενο και τις κατευθύνσεις των ερευνών. Μέσα σε αυτό το νέο πανεπιστήμιο που χάνει κάθε κοινωνικό χαρακτήρα, η Φοιτητική μέριμνα δεν έχει χώρο, με τα δωρεάν συγγράμματα να καταργούνται, τη σίτιση και τη στέγαση να

ιδιωτικοποιούνται.Έχοντας ως άξονα τις συνθήκες Μπολόνια-Πράγα-Βερολίνο και τις επιταγές της ΕΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να προσφέρει στο κεφάλαιο μια νέα μορφή εργαζομένου, εξατομικευμένου, εντατικοποιημένου, πειθαρχημένου, χωρίς συλλογικά δικαιώματα άρα και διεκδικήσεις. Η εργασιακή προοπτική που θα εξασφάλιζε ένα ενιαίο πτυχίο αντικαθίσταται από τον ατομικό φάκελο προσόντων, και σε συνδυασμό με τα ΙΔΒΕ και το ν/σ της αξιολόγησης, μας αφήνει μόνους μπροστά στον εργοδότη, οδηγώντας μας σε ένα διαρκές κυνήγι γνώσεων και πιστοποίησης.

Αυτή τη στιγμή το φοιτητικό κίνημα έχοντας σαν παρακαταθήκη τους αγώνες όλων των προηγούμενων χρόνων οφείλει να αντιταχθεί στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης συνολικότερα, προτάσσοντας τις ανάγκες των φοιτητών και το αίτημα για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους.

Φοιτητικές εστίες

Η ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου βέβαια, έχει ήδη ξεκινήσει από τις εστίες, κάνοντας ακόμη ποίο δύσκολο για όλους εμάς που προερχόμαστε από τα κατώτερα λαϊκά στρώματα να σπουδάσουμε. Όλο τον τελευταίο χρόνο βιώνουμε καθημερινά τι σημαίνει έλλειψη προσωπικού, υποχρηματοδότηση και μηδαμινή συντήρηση.

Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης όλων των λειτουργιών της εστίας (μαγειρεία, φύλαξη, συντήρηση, κα) με κυρίαρχη ευθύνη των πολιτικών τόσο του ΕΙΝ όσο και του ΕΚΠΑ. Το πρώτο βήμα αυτής της επίθεσης είναι από την μία η τραγική έλλειψη προσωπικού που δεν καλύπτει σε καμία περίπτωση ούτε τις βασικές ανάγκες των φοιτητών και αφετέρου η λειψή κάλυψή τους με προσωπικό που δεν είναι δημόσιο και μόνιμο αλλά με εργαζόμενους που υπόκειται σε καθεστώς εργολαβιών.

Ήδη μας παρουσιάζουν την κατάσταση σαν αδιέξοδη και μόνη λύση προβάλλουν την πλήρη ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών της εστίας, όπως έχει γίνεται και σε άλλες εστίες, όπου ιδιώτες αναλαμβάνουν τον έλεγχο της σίτισης και εταιρείες security με εργαζομένους των 500€ την φύλαξη. Η καθαριότητα έχει ήδη παραδοθεί στα χέρια των εργολάβων οι οποίοι επιβάλλουν μεσαιωνικούς όρους εργασίας, χωρίς ένσημα και ασφάλιση, υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης για 400€.

Σαν να μη έφτανε αυτό μας ζητούν ενοίκια και εγγυήσεις, καταργούν τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια εισδοχής των φοιτητών και επιβάλλουν ακαδημαϊκές-ανταποδοτικές λογικές για την εισδοχή και την παραμονή τους, όπως είναι τα αυστηρά όρια διαμονής και τις αναλυτικές βαθμολογίες.

Και ενώ η κατάσταση στην εστία είναι αυτή που ήδη περιγράψαμε, ΕΙΝ και ΕΚΠΑ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει μεγαλύτερο κομμάτι στην διαχείριση της εστίας προκειμένου να αποκομίσει μεγαλύτερα οικονομικά και όχι μόνο κέρδη από αυτή. Διαπραγματεύονται τους όρους της σύμβασης αγνοώντας τα δίκαια αιτήματα και κεκτημένα του Συλλόγου μας, έχοντας ως μόνο στόχο να μπορέσουν να κάνουν επικερδέστερες συμφωνίες μαζί με τους εργολάβους στις πλάτες των εργαζομένων και των φοιτητών.

Εργασία

Πατώντας πάνω στο έδαφος της κρίσης, κράτος και κεφάλαιο εξαπολύουν μια επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη, η οποία δε έχει προηγούμενο. Επιδιώκοντας να προστατεύσουν τα κέρδη των καπιταλιστών χτυπούν με βία κάθε εργατικό δικαίωμα και κεκτημένο, μειώνοντας μισθούς, απολύοντας εκατοντάδες εργαζομένους την ημέρα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και παγιώνοντας το καθεστώς της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας,, ενώ υποβαθμίζουν και ιδιωτικοποιούν και τις τελευταίες δομές του κράτους πρόνοιας (συντάξεις και δημόσιο σύστημα υγείας).

Βάζοντας μπροστά το διεθνή μπαμπούλα του μηχανισμού στήριξης (ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ) προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα κλίμα συναίνεσης απ τη μεριά του προλεταριάτου στη βίαιη αναδιάρθρωση. Την ίδια στιγμή χαρίζουν 80δις στις τράπεζες, μειώνουν τη φορολόγηση του κεφαλαίου και παραδίδουν κομμάτια της κρατικής περιουσίας και κοινωνικά αγαθά στην εκμετάλλευση των μονοπωλιακών καπιταλιστικών εταιριών.

Όσο δυσοίωνο και αν φαντάζει το μέλλον της εργατικής τάξης, οι σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, μακριά από τη γραφειοκρατική ΓΣΕΕ, ο νικηφόρος αγώνας των 300 μεταναστών εργατών απεργών πείνας ενώ η φωτιά των προλεταριακών εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο δείχνουν ότι η οργάνωση, η αλληλεγγύη και η ενότητα δυναμώνουν τις γραμμές των καταπιεσμένων στην Ελλάδα και παγκόσμια, φωτίζοντας το δρόμο για τις όλο και πιο δύσκολες μάχες από εδώ και μπρος.