Καταδικάζουμε την απαράδεκτη ιμπεριαλιστική επέμβαση-επίθεση των δυτικών κρατών (με πρωταγωνιστές ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία και την ΕΕ συνολικά) στη Λιβύη, με βάση την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Καταγγέλλουμε, επίσης, την συμμετοχή του ελληνικού κράτους στο ιμπεριαλιστικό αυτό πόλεμο, που ξεκίνησε με το πρόσχημα της επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στο καθεστώς Καντάφι. Το ελληνικό κράτος παραχώρησε για χρήση στους δυτικούς εισβολείς τη ΝΑΤΟική βάση της Σούδας και τα αεροδρόμια της Ανδραβίδας και του Αράξου. Έχει, δηλαδή, άμεση εμπλοκή στις πολεμικές τους επιχειρήσεις, οι οποίες με την έναρξη των βομβαρδισμών από τους «ειρηνοποιούς- σταυροφόρους» και τους συμμάχους τους, με στόχο τις στρατιωτικές βάσεις και στρατηγικές υποδομές της χώρας, μετρούν ήδη νεκρούς-αμάχους αλλά και κάμποσους νεκρούς- δικούς τους- στρατιώτες. Η απόλυτη αντίθεση μας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση δεν σημαίνει κανενός είδους ανοχή στο καταπιεστικό και εκφυλισμένο καθεστώς Καντάφι και στις αποτροπιαστικές ενέργειες των στρατιωτικών του δυνάμεων ενάντια στους διαδηλωτές που αγωνίζονται για την ανατροπή του, για πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Ο νέος αυτός πόλεμος που κήρυξαν τα ιμπεριαλιστικά κράτη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε κοινή γραμμή με τα κράτη-συμμάχους του Αραβικού Συνδέσμου, σε καμία περίπτωση δεν έχουν σχέση με την προάσπιση των συμφερόντων του λυβικού λαού και των υπόλοιπων λαών της περιοχής. Ούτε και με την προστασία των Λιβύων από τις θηριωδίες του καθεστώτος Καντάφι που το τελευταίο διάστημα έχουν στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από την αρχή της εξέγερσης. Οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες, όπως και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, βαφτίστηκαν ως πόλεμοι ενάντια στην «τρομοκρατία» και υπέρ της προάσπισης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «δημοκρατίας». Εντούτοις, μοναδικό στόχο έχουν να εξυπηρετήσουν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των εθνικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών τους μπλοκ (ΕΕ, ΝΑΤΟ κτλ) καθώς και τα κέρδη των πολυεθνικών και των μονοπωλιακών επιχειρήσεων (τραστ, καρτελ) των ανταγωνιστικών εθνικών καπιταλισμών.
Τα ψέματα και η υποκρισία των ιμπεριαλιστικών κρατών, προκειμένου να νομιμοποιήσουν το άδικο και ληστρικό αυτό πόλεμο, αποδεικνύονται από το ρόλο που έχουν διαδραματίσει δεκαετίες τώρα στην ευρύτερη περιοχή της Β.Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Αρχικά, πάγια στρατηγική του
αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των περισσότερων κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι η ανοχή και η υποστήριξη των εγκλημάτων του κράτους-τρομοκράτη του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Ο αποκλεισμός της λωρίδας της Γάζας, οι εβραϊκοί εποικισμοί σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και η βίαιη καταστολή του παλαιστινιακού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και των οργανώσεων του, με πρόσφατα παραδείγματα την επίθεση στο «στόλο της ελευθερίας» πριν από ένα χρόνο και τη στρατιωτική επίθεση (και με βομβαρδισμούς) στη λωρίδα της Γάζας το 2008, είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες άμαχοι- εκτός από όσους αγωνίζονται για την ελευθερία στην Παλαιστίνη. Οι ανθρωπιστικές και λοιπές δημοκρατικές ευαισθησίες των καπιταλιστικών κρατών που τώρα επιτίθενται στη Λιβύη δεν φάνηκαν να κινητοποιούνται για να υπερασπίσουν τους εξεγερμένους προλετάριους των υπόλοιπων αραβικών χωρών(Τυνησία, Αίγυπτος, Αλγερία, Ιορδανία, Υεμένη, Μαρόκο κ.α.). Οι λαοί αυτοί πνίγονταν στο αίμα από τις στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις των αντιδραστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων που μετρούσαν δεκαετίες καταπίεσης σε βάρος των λαών τους και αποτελούσαν στρατηγικούς συμμάχους της Δύσης, όπως και το καθεστώς του Καντάφι την τελευταία δεκαετία. Ο σωτήριος και απελευθερωτικός ρόλος αυτών των χωρών δεν φάνηκε ούτε στην απαράδεκτη επέμβαση του στρατού της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στο Μπαχρέιν προκειμένου να καταστείλει την λαϊκή εξέγερση που είχε ξεφύγει από τον έλεγχο της αντιδραστικής δικτατορίας.
Το ελληνικό κράτος μετά την έμμεση εμπλοκή των κυβερνήσεων Σημίτη στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας, στην εισβολή κατά του Ιράκ και την κατοχή του Αφγανιστάν, δείχνει ακόμη μια φορά τα δόντια του στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Ταυτίζεται με την ιμπεριαλιστική στρατηγική των ΗΠΑ της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ιταλίας και γι’αυτό η κυβέρνηση Παπανδρέου, με την πλήρη στήριξη ΝΔ και ΛΑΟΣ, επιδιώξε και κατάφερε να είναι από τις πρώτες χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που θα συμμετέχουν στις πολεμικές επιδρομές στη Λιβύη, το καθεστώς της οποίας πρέπει να τονίσουμε ότι αποτελούσε ως τώρα σύμμαχό του (πρόσφατα υπεγράφησαν διακρατικές εμπορικές συμφωνίες μεταξύ Καντάφι και Παπανδρέου). Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ελληνικός στρατός συμμετέχει σε 15 ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων ενώ φρεγάτες του Ελληνικού ναυτικού περιπολούν στη Σομαλία, τον Ινδικό ωκεανό και το Λίβανο.
Καμιά αυταπάτη δεν έχουμε για τους λόγους που έκαναν τους ιμπεριαλιστές να ξεκινήσουν έναν διακρατικό πόλεμο ούτε βέβαια και για τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Οι τελευταίοι πόλεμοι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε Αφγανιστάν και Ιράκ έδειξαν ότι όσο «δημοκρατικά» και «ανθρωπιστικά» και να είναι τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών, πίσω τους κρύβονται οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Να σημειωθεί ότι το Αφγανιστάν και το Ιράκ βρίσκονται στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσία, συνορεύουν με το Ιράν και βρίσκονται κοντά στη Κίνα. Οι πόλεμοι αυτοί επιφέρουν κέρδη στα καπιταλιστικά κράτη και στις πολυεθνικές τους επιχειρήσεις- όσον αφορά τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών όπως το πετρέλαιο, τα κέρδη από την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων κτιριακών υποδομών (σε αυτό το κομμάτι ευελπιστεί το Ελληνικό κεφάλαιο) και κυρίως τα κέρδη από την αγοραπωλησία αμυντικού και επιθετικού πολεμικού εξοπλισμού. Αντίθετα, μόνο καταστροφές, εκατομμύρια νεκρούς, ανάμεσα τους μικρά παιδιά και αμάχους, εξαθλίωση και δυστυχία προκαλούν στους λαούς των χωρών αυτών. Οι τελευταίοι γίνονται αντικείμενο της «απελευθερωτικής» βαρβαρότητας των δυτικών δημοκρατιών και των αντιδραστικών, απολυταρχικών και διεφθαρμένων καθεστώτων-«μαριονέτες» που εγκαθιστούν σ’ αυτές τις χώρες οι κατοχικές δυνάμεις των δυτικών.
Όπως έδειξαν οι υπόλοιπες αραβικές εξεγέρσεις οι λαοί των χωρών που υποφέρουν από τα δεσμά των δικτατορικών κυβερνήσεων τους μπορούν να καταφέρουν και μόνοι τους να διώξουν τους δυνάστες τους. Πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Αιγύπτου και της Τυνησίας, που κατάφερε γέμισε φόβο τους καπιταλιστές των χωρών αυτών καθώς και των δυτικών συμμάχων τους. Ο λαός της Λιβύης δεν έχει τίποτε να περιμένει από κανένα καπιταλιστικό κράτος. Μόνο η δημιουργία ενός εργατικού κινήματος το οποίο θα έχει ταξικά χαρακτηριστικά μπορεί να εξασφαλίσει ότι ο καπιταλισμός θα κατατροπωθεί και δεν θα αντικατασταθεί από μια ηπιότερη εκμετάλλευση των εργατών από το κεφάλαιο. Η κατάκτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η απελευθέρωση από το καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα είναι αποκλειστικό έργο του ίδιου του λιβυκού λαού, με την αλληλεγγύη του διεθνούς εργατικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος
Δηλώνουμε την απόλυτη αντίθεση μας σε κάθε συμμετοχή του ελληνικού κράτους στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και παλεύουμε μαζί με τις διάφορες εργατικές και νεολαιίστικες οργανώσεις, τις δυνάμεις της Επαναστατικής Αριστεράς για την συγκρότηση ενός μαχητικού, διεθνιστικού, αντιπολεμικού κινήματος, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη από Ευρωπαίους και Αμερικανούς καπιταλιστές.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΤΟΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ
ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΚΑΤΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου