Πριν λίγους μήνες βρισκόταν σε εξέλιξη η μεγαλύτερη έξαρση του φοιτητικού κινήματος για τα τελευταία χρόνια. Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να δώσει μια μάχη διαρκείας και να γίνει έτσι ανοιχτή πληγή για την πολιτική της κυβέρνησης και των συμμάχων της και η αλήθεια είναι πως πέτυχε πολλές νίκες. Πρώτα κατόρθωσε να αποτρέψει την ψήφιση του νόμου πλαισίου τον Ιούνιο. Η πραξικοπηματική ψήφιση του που πραγματοποιήθηκε τελικά στις 8 Μάρτη την ώρα που έξω από τη βουλή οι φοιτητές χτυπιόντουσαν από τα ΜΑΤ δε δείχνει τη νίκη της κυβέρνησης αλλά μάλλον την αδυναμία της να αντιμετωπίσει το φοιτητικό κίνημα χρησιμοποιώντας το μόνο όπλο της, την καταστολή. Κατάφερε επίσης το φοιτητικό κίνημα να μπλοκάρει την αναθεώρηση του άρθρου 16 πιέζοντας το ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει από τη διαδικασία με έναν τακτικό ελιγμό, παρά τη συμφωνία του στην ουσία των μεταρρυθμίσεων. Το φοιτητικό κίνημα όμως πέτυχε νίκες και στη συνείδηση του κόσμου. Μια ολόκληρη γενιά που οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούσαν να την κρατήσουν σε αδράνεια κατάφερε να βρει διέξοδο, να προβληματιστεί, να αμφισβητήσει, να διεκδικήσει και να κερδίσει, να γίνει κοινωνός της συλλογικής συνείδησης. Ανακάλυψε ξανά την πολιτική «Αγώνας στα χέρια των φοιτητών». Συνειδητοποίησε πως οι συσχετισμοί αλλάζουν από τα κάτω και φυσικά όλ’ αυτά τα προέβαλλε σ’ ολόκληρη την κοινωνία.
Οι νίκες του φοιτητικού κινήματος ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού του πολιτικά επικίνδυνου χαρακτήρα που υιοθέτησε και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών του. Έβαλε στο στόχαστρο τόσο την πολιτική της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΕΕ κι όλ’ αυτά μέσα από γενικές συνελεύσεις, ανοιχτές συντονιστικές επιτροπές και το συντονιστικό γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων που έδωσαν στον κόσμο των σχολών τη δυνατότητα να είναι ο ίδιος το υποκείμενο των διαδικασιών συζητώντας, αποφασίζοντας, υλοποιώντας και αποτιμώντας.
Μ’ αυτόν τον τρόπο αντιστάθηκαν και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται σ’ αυτούς που θέλουν να υπακούσουν στις προσταγές του κεφαλαίου. Έκαναν ξεκάθαρο το ότι δε θα επιτρέψουν την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστήμιων που εξ’ ορισμού καταστρατηγούν την δημόσια και δωρεάν παιδεία προς όφελος του ιδιώτη, είναι προσαρμοσμένα στους κανόνες της αγοράς όντας τα πρότυπα πανεπιστήμια και επηρεάζοντας έτσι τα δημόσια που θα πρέπει να τα ανταγωνιστούν αναζητώντας πόρους οι οποίοι βέβαια θα προέρχονται από τις επιχειρήσεις που θα θέτουν τους δικούς τους όρους. Έκαναν ξεκάθαρο το ότι θα παλέψουν για την κατάργηση του νέου νόμου-πλαισίου ρόλος του οποίου είναι να θέσει επιπλέον ταξικούς φραγμούς και να εντατικοποιήσει τις σπουδές μας (κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, όριο φοίτησης (2ν) κ.λ.π.), καθώς επίσης και ο έμπρακτος περιορισμός του ασύλου και της συνδικαλιστικής δράσης των φοιτητικών συλλόγων.
Όταν οι ανάγκες μας βγαίνουν στο προσκήνιο..
..τότε οι συλλογικοί αγώνες δίνουν απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου